Στό τραπεζάκι τό μικρό κεί δίπλα στό γιασεμί
πιό πέρα μεσ'τον κήπο μας, νά τής μάνας ή φωνή ...
Καλώς τον τό λεβέντη μου καλώς το τό παιδί μου !
Πού ήρθε απ'τήν ξενιτιά καί βρίσκεται μαζί μου ...
Τ'αδέρφια μου οί αδερφές αχόρταγα μέ βλέπουν !
Τού γέροντα τά δάκρυα χαρούμενα πιά τρέχουν !
Ήρθανε καί οί φίλοι μου πού ήμασταν φαντάροι...
Ή μάνα μου όλο χαρά πούχει αυτή τή χάρη !
Νάχει τό γυιό της αγκαλιά, πού έλειπε στά ξένα !
Οί πικρές καί τά βάσανα, άς είναι ξεχασμένα ...
Δέν χόρταινα νά τούς ρωτώ καί νά τους αγκαλιάζω !
Καί τό κρασί τού βαρελιού, μαζί τους νά τ'αδειάζω ...
Τσουγκρίσματα τών προτηρίων μεζέδες στό τραπέζι !
Ό μούργος τό σκυλάκι μου στά πόδια μου νά παίζει ....
Τραγούδια καί ξεφάντωμα, ήρθανε κι οι γειτόνοι ...
Τής ξενιτιάς τά βάσανα, φύγανε καί οί πόνοι !
Τέτοια πού γίνεται χαρά ποτέ δέν έχω νοιώσει !
Ό ήλιος φεύγει γελαστός κοντεύει νά νυχτώσει :
Ή νύχτα έρχεται αργά, παρέα μας νά κάτσει...
Τέτοια χαρά αληθινή δέν θέλει γιά νά χάσει !
Ήπια πολύ καί μέθυσα κι'εγειρα τό κεφάλι ...
Ή μάνα μου με έφερε, αφράτο μαξιλάρι !
Καλώς δέχτηκες τό γυιό σου ....Μιά ελπίδα μιά φωνή
Άχ, άτυχε μετανάστη τί βλέπεις στ'ονειρό σου;
Καί τό ταξίδι ψεύτικο ήταν στό όνειρό μου ...
Σάν ξύπνησα κι'αντίκρυσα δίπλα τόν καημό μου...
Κανείς μεσ'τό δωμάτιο, πού φέγγει μία λάμπα
ούτε αδέρφια αγκαλιά, ούτε μάνα αντάμα !
Δημήτρης Κεραμίδας Φεβρουάριος 8/02/20
ΑΝΘΟΛΟΓΊΑ ΕΝΌΣ ΜΕΤΑΝΆΣΤΗ 
Χάμιλτον Οντάριο Καναδά
Δικαιώματα αποκλειστικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου