ΤΗΣ ΨΥΧΉΣ ΜΟΥ Τ'ΑΝΘΟΛΟΥΛΟΥΔΑ

 

Πένα μου,

γίνε άροτρο ...

Καί κοφτερό αλέτρι,

σελίδες σκληροτράχηλες,

γιά νά τίς αλετρίσεις ...

Κι όταν τίς κάνεις όργωμα,

κι αφου θά τελειώσεις,

ένα χωράφι όμορφο,

νά μού τό παραδώσεις.

Έτοιμο νά είναι γιά σπορά,

νά ρίξω εγώ τόν σπόρο ...

Σπόρους, ανθόσπορους,

ανθολούλουδα ό κάμπος

τής ψυχής γιά νά γεμίσει !

Ρόδα καί κρίνα όμορφα,

γαρδένες, γιασεμιά,

όλα νά μοσχοβολάνε !

Και τίς καρδιάς ό ουρανός,

γεμάτος από πουλιά !

Γλυκόλαλα ....

Τίς πίκρες τής ζωής

νά τραγουδάνε !

Δημήτρης Κεραμίδας Φεβρουάριος 18/02/20

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά

Δικαιώματα αποκλειστικά