Ή Λιένου ήταν όμορφου, κι ζουηρό
κουριτσ, καθ'τόσου τνέβλιπεις ,
να παϊένει στ'βρυσ ....
Ή μάνατς κατ καταλαβει κι πουνηρεύκι
κι σκευκι νά τ'μπαρακουλουθίσ .
Νά ιδει τί θελ'καθμέρα κι παει στ'βρυσ ;
******** ********
Ήταν καπου σούρουπου κούρνιαζαν
τσ'κοτες στού κουτέτσ ....
Νάτην ή Λένου βουτάει τσ'στάμνα
κατ απ'μασχάλη κι ίσια γιά τ'βρυσ τραβάει.
Απ'τού κουντό κι η μαναϊτς ...
Τνέχει απού πίσου βήμα, βήμα χαμπάρ
δέν πειρ ντίπ τού κουριτσ .
Κι βλεπ τ'Λένου ακουμπάει τσ'σταμνα
στήν βρύση ....
Κι αμπδάει ένα φράχτ.
Σιγά σιγά σάν τ'γάτα πέρασ κι αυτή
κατ' απ'τά σύρματα ....
Πλησίασ κουντά κι τί ναϊδεί ...
Ειδ τούν Κότσιου πού τνέβαλει απ'κάτ
κι τσ'κόπχει ή φουνή ....
Συνήλθε κι λεει σιγά, σφίγκουντας
τά δόντια μήν τσακούσν ούλου τού χουργιό .
Σείκου γαϊδούρα τώρα απού καταΐ Κί
τράβα ίσια στού σπιτ ...
Ύστηρα γιρσ κι λέει τούν Κότσιου ..
Κι συ βριέ γαϊδουρ τράβα στά τσακίδγια,
αλ'φουρα θά στά σπασου τά παΐδια .....
Πέρασαν Χρόνια κι ύστερα παντρεύκαν
τά πιδια κι έζησαν καλά κι μεις καλύτερα.
Κεραμίδας Δημήτρης .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου