ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ

Γίνεται ό πόνος απαλός

γιά σέ άν γράφω ποίημα

γίνομαι θάλασσας αφρός

μεσ'τό Αιγαίο κύμα ...

Χάνομαι μές τό στίχο μου,

στίς λέξεις ταξιδεύω *

Καί στίς καρδιές τον κήπο μου

άνθη γιά σέ φυτεύω !

Άλλοτε γίνουμε αετός

στην πιό ψηλή κορφούλα

Φωνάζοντας είμαι αυτός

πού σ'αγαπώ μικρούλα ...

Άν τύχη έρθει συννεφιά

καί μπόρα στην καρδιά μου

γεμίζει δάκρυα ή ματιά

ζητώντας εσέ γλυκιά μου *

Δικό σου κάτι δεν κρατώ

την θύμηση σου μόνο ...

λέει ή καρδιά μου σ'αγαπώ

μέ τον δικό της τόνο *

Δημήτρης Κεραμίδας

Hamilton Ontario Canada 14/2/21

Copyrite