ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

Βρέθηκα στό πατρικό μου σπίτι,

ύστερα από τόσα χρόνια ...

Πόσο μακρινά μού φαίνονται όλα.

Όμως εδώ γεννήθηκα.

Σκοτεινές εικόνες βγαίνουν από

τό συρτάρι τής θύμησης ...

***** ***** *****

Νά κάπου εδώ υπήρχε μία κερασιά,

πιό εδώ μία βερυκοκιά !

Τώρα, δέν υπάρχουν ....

Νά καί ή ακακία !

Αυτό τό δέντρο τό φύτεψα εγώ !

Σάν ήμουν τότε μαθητής,

στήν πέμπτη δημοτικού...

Στέκει μπροστά μου σάν προσδοκία:

Πυκνή ή φυλωσιά της, χαμογελάω ...

Νοιώθω πώς μέ καλοσώρισε !

Τό μικρό αεράκι κούνησε γιά λίγο,

τό φύλλωμά της, σά νά μού λέει,

εδώ είμαι ...

Τί νοσταλγία, τί πόνος ατελείωτος !

Όλα είναι ξεθωριασμένα στό μυαλό μου.

Όπως τό χρώμα στά ξύλινα πατζούρια ...

****** ****** *******

Άρχισαν τώρα οί εικόνες,

μία τρελή πορεία ...

Θυμήθηκα τό σκυλάκι πού τότε ...

Έπαιζα μαζί του !

Τά πρώτα δάκρυα άρχισαν νά τρέχουν :

Ή καρδιά μου άλλαξε ρυθμό ...

Κόμπος στό λαιμό μου ό καημός.

Πώς περάσαν τόσα χρόνια !

Αυτό τό σπίτι κάποτε, γέμιζε από φωνές !

Πέντε αδέρφια ....

Καί τό σπίτι τού πατέρα μας εγκαταλείφθηκε .

Όπως καί τά πουλιά πού εγκαταλείπουν,

τήν φωλιά τους .

******* ***** *******

Πολλά παιδιά εδώ στήν γειτονιά !

Γέμιζε τό σούρουπο από φωνές ....

Τώρα ;

Όπου πλανηθεί τό βλέμμα μου ,

στέκει εμπρός σέ κάποια ανάμνηση ...

Ένα σπίτι πιό πέρα από τό δικό μου,

έρημο κι αυτό....

Δέν έχει λουλούδια στήν αυλή του ...

Τρείς κοπέλες, καί δυό αγόρια,

έφυγαν κι απ'τό σπίτι αυτό ...

Πήγαν στήν πόλη ...Παντρεύτηκαν,

καινούριες υποθέσεις ....

****** ****** ******

Σεργιάνισα στήν αυλή τού σπιτιού μου,

μέ βλέμμα δακρυσμένο ...

Στήν αυλή εδώ πού γέμιζε ζωή !

Φωνές, φασαρία, κότες, γελάδια,

Καί άλογα !

Τώρα πού είναι όλα αυτά ;

Ταξιδεύουν κι αυτά μεσ'τό παρελθόν...

******* ****** ******

Τώρα βουρκωμένα τά μάτια,

γέμισαν δάκρυα άρχισαν νά κυλούν

στά μάγουλα μου μικροί καταρράκτες.

Μέ αναστατώνουν όλες μαζί οί φωνές !

Τού πετεινού τό λάλημα,

τό μουγκάνισμα τής αγελάδας,

τό χλιμίντρισμα τού αλόγου !

Θαρρώ όλα μαζί μέ φωνάζουν ....

Είμαστε εδώ-είμαστε εδώ

Μαζί μέ τίς δικές σου αναμνήσεις ....

Κράτησε καρδιά μου τόν πόνο σου,

μήν κλαίς άλλο...

Πές ήταν ένα όνειρο:

Κεραμίδας Δημήτρης Ιανουαρίου 31/2019

Copyrite

 

ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΏΝ ΔΙΑΚΟΠΏΝ ΣΤΉΝ ΕΛΛΆΔΑ

 

Πώς νά σ'υμνήσω χώρα μου, Αθήνα μου τί να γράψω ;

Τήν θλίψη πούδα γύρω μου, μού έρχονταν νά κλάψω ..,

Δέν μπόρεσα περίπατο, νά κάνω δίχως φόβο,

ένας χαμός ανήλεος στής Ομονοίας τόν κόμβο ...

Βάδισα οδό Αθήνας, γιά τό Μοναστηράκι

πέταξαν τά γυαλιά ηλίου μέσα απ'τό τσεπάκι.

Ούτε πού τό κατάλαβα, μα ούτε τό θυμάμαι

τόν εαυτό μου μάλωσα, του'πα νά μήν κοιμάμαι ...

Βλαστήμισα,καί θύμωσα που μ'επιασαν στόν ύπνο

κλεφτρόνια τόσο έμπειρα αρπάζουν δίχως οίκτο.

Καί ένοιωθα τόν ήλιο σου ωραία μου Ελλάδα !

Στήν πλατεία Μοναστηράκι, σέ έπιανε ζαλάδα ...

Κόσμος από κάθε φυλή κι αλλιώτικη θρησκεία

ούτε με πείραξε αυτό, καμία σημασία .

Κοίταζα γύρω σάν χαζός, δέν ένοιωθα τί ζούσα;

Φραπεδάκι σκέφθηκα , θά τό επιθυμούσα !

Περπάτησα καί στήν Ερμού, χάρμα τών οφθαλμών !

Περίφημος πεζόδρομους Ελλήνων κι'αλλοδαπών.

Γύρισα στήν Ομόνοια ... ιστορική πλατεία !

Συνωστισμός ατελείωτος, καί κάργα επαιτεία.

Άλλος ζητάει γιά φαΐ, άλλος νά πάρει δώση ...

Κόντεψα γιά νά σαλτάρω, πού νά μήν είχε σώσει .

Γκρίζες μαύρες οί εικόνες, σ'ένα κόσμο χαμένο.

Στό αλκοόλ στά ναρκωτικά σέ νάρκη βυθισμένο.

Ξαπλωμένοι σέ γωνίες σέ προαύλια σπιτιών

δίπλα τους να'ναι βελόνες σκληρών ναρκωτικών.

Στή γωνιά νά περιμένει, πουτανιά καί κουνιστή

έτοιμη νά ξεπουλήσει τό ταλαίπωρο κορμί ...

Καί σάν ζόμπι άνθρωποι σκυφτοί νά περπατούν

στά χαμένα νά κοιτάζουν, κάτι απ'αυτους νά βρούν...

Δέν ήθελα πατρίδα μου γιά νά σέ σκιαγραφήσω

λυπάμαι ήταν οί στιγμές πού έτυχε νά ζήσω .

Όμως δέν θά παραλείψω νά πώ πώς πέρασα

καί τίς πιό υπέροχες στιγμές τής ζωής μου !

Είσαι ασύγκριτη στήν ομορφιά σου, παντού

σέ όλη σου τήν επικράτεια Ελλάδα μου ! Όμως

μία εικόνα τής πραγματικότητας είναι αυτή,

πού μαρτυρούν οί στίχοι μου. ΣΥΓΓΝΏΜΗ

Δημήτρης Κεραμίδας Ιανουάριος 30/2020

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά

Δικαιώματα αποκλειστικά

Νομικά κατοχυρωμένο

ΑΠΟΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

 

Άπορες λέξεις τά φτωχά μου

ποιήματα χωρίς σχήμα λόγου, 

μέ καμία λογοτεχνική εμπειρία  ...

Σκόρπιες λέξεις όπως τά βότσαλα 

στήν άκρια τής λίμνης  !!! 

Χωρίς βάθος καί ευαισθησία 

ή μόνη τους αξία, υπαγορευμένα 

από τήν καρδιά μου . Παπαρούνες 

μέσα σέ απέραντο λιβάδι,  

λέξεις σκόρπιες σαν φτωχά 

μνήματα .Πόσο σχήμα λόγου 

χρειάζεται νά ζητήσεις αγάπη ;

Όταν εκείνη σού λείπει  ...

Κι όμως προσπαθούμε σε λόγια 

μέ γαρνιτούρα, και καλή σύνταξη  ...

Λές καί τά φτωχά δεν είναι 

λόγια; Γράφουμε ποιήματα,  

γιά αγάπες γιά πόνους χαρές 

και γκρεμίσματα. 

Γιά την χαρά πού είναι;  Έφυγε 

καιπέταξε σαν τά διαβατάρικα 

πουλιά  ...

Και ή κοινωνία μας πλημμυρισμένη 

από ανθρώπινα αισθήματα. 

Ή ποίηση  ;  

Αυτή ταξιδεύει μέ τό καράβι 

πού αιώνια θα παλεύει σέ 

άνθρωπινες θάλασσες και κύματα .. 

Δημήτριος Κεραμίδας 

Hamilton Ontario Canada 30/1/21

Copyright

 

ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΗΡΘΕΣ ΧΑΘΗΚΕΣ!!!

 

Κι άν έφυγες εσύ τά όνειρα 

πού ζησαμε μαζί μού μένουν  ...

Έφυγες καί οί στιγμές 

που ζήσαμε μαζί γεμίζουμε 

ακόμα την ψυχή μου !

Ήρθες σαν όνειρο κι έφυγες 

σάν την αστραπή  ...

Φέρνοντας στην ζωή μου 

μαύρη καταιγίδα  ...

Τά δάκρυα μου ξεχειλίζουν 

στά μάτια μου , ένα δέν 

τό συγκράτησα καί γλίστρησε 

καυτό στό μάγουλο μου ...

Έφυγες,  κι όμως εκεί θά 

τριγυρνώ στού μυαλού σου

τά δρομάκια  ...

Άν θυμηθείς πού άφησες 

τό χαμένο όνειρο σου ;

Είναι εδώ, καί θά σέ περιμένει  !

Δημήτρης Κεραμίδας 

Hamilton Ontario Canada 🇨🇦30/1/21

Copyrite ©️

DΕMΕTRIOS KERAMIDAS -ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ - ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ : ΒΙΝΤΕΟ -ΠΟΙΗΜΑΤΑ

DΕMΕTRIOS KERAMIDAS -ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ - ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ : ΒΙΝΤΕΟ -ΠΟΙΗΜΑΤΑ: ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΟΙΗΤΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΑΩ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΑΝ ΘΕΣ ΧΑΡΑ ,  ΔΩΣΕ ΧΑΡΑ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΝ  ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΑΣ  ΗΤΑΝ ΟΜΟΡΦΗ Η ΖΩΗ ΒΑΛΕ...

DΕMΕTRIOS KERAMIDAS -ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ - ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ : ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ :ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΕΝΙΑ ΧΕΙΛΗ

DΕMΕTRIOS KERAMIDAS -ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ - ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ : ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ :ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΕΝΙΑ ΧΕΙΛΗ:  ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ :ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΕΝΙΑ ΧΕΙΛΗ ΣΤΙΧΟΙ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ, DEMETRIOS KERAMIDAS , ΠΟΙΗΤΗΣ- ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ HAMILTON ONTARIO CANADA ...

Ο ΝΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΣ

 

Νέος βάδιζε γοργά, κάθε τόσο πίσω του κοιτάει !

 Θαρρείς κανείς τόν κυνηγά, ό ίσκιος του  ακολουθάει ..

Δεσάκι στόν ώμο του βαρύ, φαίνεται κουβαλάει !

Μοιάζει σαν  νά κουράστηκε, καί χάμου τ'ακουμπάει .

Παίρνει ανάσες βιαστικές, τό στήθος του φουσκώνει  ...

Καί πάλι τό δεσάκι του, στόν ώμο του φορτώνει !

Βαδίζει πάλι βιαστικός, σάν θέλει κάτι νά προφτάσει ,

κάποια πηγή βλέπει μπροστά, στέκει νά ξαποστάσει !

Ήπιε νερό δροσίστηκε, έβρεξε τό κεφάλι  ...

Καί ένα ξεροκόμματο,  βγάζει απ'τό  ταγάρι :

Βρέχει τό ξεροκόμματο καί, νά σταυροποδιάζει ,

Τότε ένας γέροντας...στόν νέο πλησιάζει:

Γειά σου βρέ καλόπαιδο -καλώστονε τό γέρο. 

Κάτσε γέροντα πού πάς; πιές νερό κι έλα νά φάς .

Τήν κεφαλή σου δρόσισε, κι έλα νά τά πούμε  ...

Τούτο τό ξεροκόμματο,  μαζί νά μοιραστούμε. 

Στέκεται ό γέρος σκεφτικός βαριά σα συλλογιέται !

Κουνάει τό κεφάλι του, στόν νέο ανταποκριέται ...

 Λεβέντη κράτα τό ψωμί, στό δρόμο μήν πεινάσεις...

Είναι μεγάλος καί μακρύς στό τέλος του νά φτάσεις! 

Γερό, δέν σε εννόησα, αλήθεια ... μά τόν Δία !

Εγώ στήν πείνα άντεξα καί στήν κακοτυχία ...

Πάψε, μήν είσαι βλάστημος ! Καί μήν κακολογάς,

Είσαι νέος δυνατός γιά κακοτυχές νά μήν μιλάς. 

Γερό θαρρώ πώς μού μιλάς, σάν χρόνια μέ γνωρίζεις ...

Γιέ μου νά  μέ συμπαθάς μά τώρα  κακοτυχίζεις .

Έχεις ακόμα αρκετό, δρόμο νά βρείς μπροστά σου !

Άν από τώρα βλαστημάς σκέψου στά γηρατιά σου !

Δέν ξέρω γέρο πού τό πάς; Καί κόντρα μου πηγαίνεις. 

Σού είπα κάθησε νά φάς ! Μά μέ σοφία μέ παιδεύεις !

Παιδί μου άκου νά σού πώ, είσαι γερός καί νέος  .

Μά, άκου γέρου συμβουλή, κι αυτό μήν τόχεις χρέος. 

Γέρο δέν θέλω συμβουλές, μήν χάνεις τόν καιρό .

Πάψε γιά νά μού τίς λές, είναι καιρός νά σηκωθώ. 

Κούνησε ό γέρος μιά φορά ακόμα τό κεφάλι  ...

Καί είπε στόν νέο σιγανά, μιά συμβουλή μεγάλη  !

Παιδί μου, όταν βιάζεσαι σιγά γιά νά πηγαίνεις...

Όλα νά τά στοχάζεσαι, παντού όπου διαβαίνεις .

Άν έχεις τώρα τήν ορμή, σέ σπρώχνουνε τά νιάτα  !

Γέροντα λέει τό παιδί, ένα λεπτό σταμάτα  ....

Πές  μου εσύ τί έκανες όταν ήσουν παλικάρι; 

Ό γέρος χαμογέλασε στοχάστηκε καί πάλι  ...

Ύστερα από τό γιλέκο του ,τήν ταμπακιέρα βγάζει. 

Καί αργα,αργά στήν μύτη του λίγο ταμπακο βάζει  !

Μέ ρώτησες τί έκανα;  σάν ήμουν παλικάρι  ....

Μάθε δέν κλείνονται ποτέ, τά νιάτα σέ πυθάρι.

Γέρο θαρρώ φιλοσοφείς,καί δέν καταλαβαίνω...

Κι αυτά πού θέλω νά μού πείς απόκριση δέν παίρνω. 

Γέλασε τώρα δυνατά , απ'τήν καρδιά του ό γέρος !

Τήν απορία στη ματιά, βλέπει πώς έχει ό νέος :

Άκου παιδί μου νά σού πώ, πρίν τή ζωή νά πιάσω ...

Νιάτα αδάμαστα κι εγώ είχα πρωτού γεράσω :

Γιατί, όπως βλέπεις γέρασα καί δύναμη δέν έχω ...

Καί στήν ζωή πού πέρασα κουράστηκα νά τρέχω. 

Πρωτύτερα σού είχα πεί, τα νιάτα στό πιθάρι, 

Γιατί παιδί μου ή ζωή είναι σάν τό λυχνάρι  ....

Σιγά τό λάδι σώζεται ή φλόγα τρεμοσβήνει ...

Σάν τελειώσει ολότελα τότε γιά πάντα σβήνει. 

Έτσι τά νιάτα σώζονται, χάνονται μεσ'τά Χρόνια. 

Καί  οί ελπίδες σβήνουνε,σάν έρθουνε τά χιόνια...

Γερό μου , στάσου νά χαρείς γιά πές μου, πρίν γεράσω,

Στόν δρόμο πού έφτασες εσύ θαρρείς εγώ νά φτάσω; 

Παιδί μου,σέ συλλογισμό σέ  έβαλα  μεγάλο  ...

Όμως, καί τούτο θά σού πώ, ποιός κράτησε τόν χάρο; 

Ότι σού γράφει ή μοίρα σου, εκείνα θα περάσεις...

Σού είπα μήν κακοτυχείς πρωτού κι εσύ γελάσεις. 

Τό σήμερα τό γνώρισες, τό αύριο ποιός ξέρει; 

Κανείς δέν ξέρει ή μοίρα του,τί έχει νά τού φέρει...

Άν θέλει σού φέρνει τή χαρά, μά κι άν σού δώσει λύπη ...

Σφίξε λιγάκι τήν καρδιά, μήν βλαστημάς τήν τύχη. 

Γέροντα σέ λογισμό μέ έβαλες πολύ μεγάλο  ...

Πρέπει καλά νά τό σκεφτώ στόν δρόμο μου πού πάω. 

Τράβα παιδί μου στό καλό, καί πάντα έχε ελπίδα  !

Γιά όλο τόν κόσμο τούτον εδώ ό ήλιος έχει αχτίδα. 

Θυμήσου μόνο στήν ζωή όπου πάς όπου διαβείς...

Όλοι μας περαστικοί καί στά παιδιά σου νά τό πείς...

Νά είσαι καλά  βρέ γέροντα, χιλιόχρονος νά ζήσεις! 

Δώσε πάντα συμβουλές, σέ νιούς όπου συναντήσεις. 

Γέρος καί νιός κοιτάχτηκαν, στά μάτια μέ αγάπη !

Στά μάγουλα και τών δυονών κυλούσε κάποιο δάκρυ. 

Κεραμίδας Δημήτρης Ιανουαρίου 29/ 2019

ΚΥΡΑ ΖΩΗ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ...

 

ΚΥΡΑ ΖΩΗ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ...

Κυρά ζωή αρχόντισσα, τά πάντα κουμαντάρεις,

πλούτη, χαμόγελα, σκορπάς, όπου εσύ γουστάρεις :

Έλα κοντά μου κάθησε, νά πούμε δυό κουβέντες,

πέσμου εσύ γιά τυχερούς, κι εγώ γιά τούς λεβέντες!

Κρασί νά πιούμε εγώ κι εσύ στού καπηλειού τήν άκρια

καί όταν εγώ θά σού μιλώ, νά μέ κοιτάς στά μάτια :

Νά σέ ρωτήσω γενικά, απ'όσα εγώ γνωρίζω

πώς φεύγεις τόσο βιαστικά; Χωρίς νά σέ ορίζω ...

Δέν θά σού πώ παράπονα, αλήθεια σού τό λέω,

εσύ μέ κάνεις χαίρομαι, όποτε θές νά κλαίω ...

Έλα νά πιούμε ένα κρασί, καί όταν θά ζαλιστούμε

μέσα στή ζάλη τή γλυκιά, σφιχτά ν'αγκαλιαστούμε ...

Έτσι κι αλλιώς δέν πρόκειται, εμείς νά γνωριστούμε,

θά φύγω μέ παράπονο ...είχα πολλά νά πούμε :

πιάστην από 'τά κέρατα , ακούω γιά νά λένε ....

Εγώ δέν νοιάζομαι γι'αυτούς αλλά γιά όσους κλαίνε.

Καί σύ σάν μάνα όλων μας, κυρά ζωή τί κάνεις ;

Σ'έναν πλούτη μέ σέσουλα, τόν άλλον τόν ξεκάνεις !

Τό νοιώθω θά χαμογελάς, γεμάτη ειρωνεία ,

ψιθυριστά σά νά μού λές, κοίτα τήν κοινωνία .

Ξέρω αρχόντισσα ζωή, πάντοτε δίκιο έχεις !

Τό σύστημα έχει ενοχές, κάνεις πώς δέν βλέπεις ;

Ζωή μου είσαι υπέροχη, λάμπει ή ομορφιά σου !

Χαίρομαι πού εβρέθηκα , κι εγώ στήν αγκαλιά σου .

Μά δέν μπορώ τό σύστημα, μόνος νά τό κουνήσω ...

Δωσ'μου εσύ τήν δύναμη, νά τό ταρακουνήσω !

Καί μάθε το κυρά ζωή, άμα δέν τό γνωρίζεις ...

Κάθε μέρα πονούν πολλοί, από φτωχούς γεμίζεις.

Εσύ μπορείς κυρά ζωή, το σύστημα νά αλλάξεις;

Καί από νύχια αιμοβόρων, τόν κόσμο ν'απαλλάξεις !

Όλοι σέ αγαπούν ζωή, μά όμως υποφέρουν ..

Σφίγγουν τά χείλη τα πικρά, καί τί νά πούν δέν ξέρουν.

Χαίρομαι πού τίς γνώρισα , λύπες, χαρές, μαζί σου .

Μά κάνε κάτι βρέ ζωή ! Άλλαξε τήν ροή σου ...

Στείλε στόν κόσμο μήνυμα , πέτα στή γή έν' αστέρι

σέ τούτο τόν παλιόκοσμο, μιά αλλαγή νά φέρει...

Γιατί τό γέλιο οί άνθρωποι, τό έχουν ξεχασμένο

Φτώχεια, πίκρες, καί καημοί, τους γίναν πεπρωμένο.

Κυρά ζωή μας πρόσεξε, καί λίγο τά παιδιά σου ...

Κυνήγησε τό άδικο εσύ! Καί πάρτα αγκαλιά σου !

Πώς τό αντέχεις καί μπορείς, καί βαστά ή καρδιά σου ;

Από τήν πείνα ό θάνατος, νά παίρνει τά παιδιά σου !

Παιδάκια παίρνει ό θάνατος, ζωή δέν σε γνωρίσαν ...

Τά δακρυσμένα μάτια τους, ίσα πού σ'αντικρίσαν !

Καί δέν σέ βάζω ενοχές, σένα γιά τό σύστημα ...

Τό λέω τών ανθρώπων, έγινε τό δυστύχημα ...

Γι'αυτό ζωή μου γέννησε, εφτά σοφούς ακόμα !

Πρίν πάρουν οί απάνθρωποι, τή μπουκιά απ'τό στόμα

Δημήτρης Κεραμίδας Ιανουάριος 27/2020

Copyrite Δικαιώματα αποκλειστικά

 

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

 

Περνάνε γρήγορα στιγμές πού τό στυλό κρατάω 

καί νιώθω μέσα στό μυαλό  τά λόγια μου μασάω  ...

Θύμωσα καί μέ μένανε, καί μέ τόν κόσμο όλο 

πού ότι κάνουν σήμερα όλα είναι μέ δόλο  ...

Γι'αυτό κολλάει τό μυαλό επάνω στήν γραφή μου

όσο καί νά τό προσπαθώ  λόγο έχει  ψυχή μου !

Αυτή κουμάντο στά γραφτά όλα τά χρόνια κάνει 

δική της ή απόφαση,  στόν τίτλο πού θά βάλει  ...

Καί σήμερα αποφάσισε μέ όλη τήν πικρία 

τίτλο μήν βάλει στό γραφτό λυπάμαι κοινωνία  ...

Ότι συμβαίνει γύρω μας σκύψαμε τό κεφάλι 

ούτε πού διαφέρουμε εμείς απ'τό κοπάδι  ....

Ένας μάς λέει τό μακρύ, άλλος τό κοντό του

καί κάθε άνθρωπος στήν γή χάνει τόν εαυτό του .

Δεν ξέρει ούτε τί θά πεί, ούτε τί νά πιστέψει 

κοντεύουν νά σαλτάρουνε μέ τελειωμένη σκέψη .

Άλλοι αποφασίζουνε τώρα γιά την ζωή μας 

καί μείς τού κόσμου θύματα ζούμε στήν προσευχή μας .

Καί όσο περιμένουνε,  στό τούνελ φώς νά δούμε 

σε λίγο δέν θά ξέρουμε πεθαίνουμε ή άν ζούμε ;

Δημήτρης Κεραμίδας 

Hamilton Ontario Canada 🇨🇦27/1/21

Copyrite ©️

 

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΖΩΉ

 

Δέν περιμένω πιά ζωή,

ούτε σέ κάνα θαύμα ...

Βλέπω τά όσα γίνονται

πάει αλλιώς τό πράγμα ...

Αλλά ότι καί νά σού πώ,

πώς νά μέ καταλάβεις;

Τά άνω κάτω γίνονται

κι εσύ τί νά προλάβεις ....

Είσαι περίεργη ζωή,

καί δύσκολη συνάμα.

Γιατί μόλις γεννήθηκα

πνίγηκα μεσ'τό κλάμα ....

Άς ήταν νά γεννιόντουσαν

όλοι χαμογελώντας ...

Νά σέ βαδίζουν μέ χαρά

κι όχι παραπατόντας ...

Από την μήτρα τής μαμάς

έξω στόν κόσμο βγούμε

αντί γιά νά γελάσουμε

στό κλάμα θά πνιγούμε ...

Μάς ετοιμάζεις μιά χαρά,

νά ανοίξουμε τά μάτια ...

Καί νά σέ ζήσουμε ζωή

γιατί ειν'ολα μάταια .

Καί μιά σκέψη απ'τήν ψυχή ,

τώρα ζωή μου βγαίνει,

τουλάχιστον οί άνθρωποι

μήν φεύγουν πικραμένοι ...

Μέ κλάμα σέ αντίκρισαν,

κι ύστερα μπουσουλόντας ...

Κάντους νά φύγουνε λοιπόν

όλοι χαμογελώντας !

Δημήτρης Κεραμίδας

Hamilton Ontario Canada

24/1/21

Copyrite

ΚΟΥΡΆΓΙΟ ΠΟΙΗΤΉ ΜΟΥ

Έρμο πουλί στήν ερημιά γνώριμο λές τραγούδι, 

χαίρεται τό ψηλό δεντρί μέλισσα τό λουλούδι .

Σάν τό πουλί όπου σταθεί καί τή φωλιά θά χτίσει...

Όση  κι άν νιώθει κούραση πάλι θά τραγουδήσει !

Έτσι είμαστε οί ποιητές, μέ τά πολλά τραγούδια ...

Αγάπη σπέρνουμε στή γή φυτεύουμε λουλούδια  !

Μέ τά πουλιά τής άνοιξης κάνουμε πανηγύρι  ...

Καί στό τραπέζι τής γιορτής γεμάτο τό  ποτήρι !

Δίνουμε χρώμα στην ζωή,  καί άρωμα στη φύση  ...

Ό ποιητής κερνάει κρασί ή μούσα νά μεθύσει ...

Όμορφη χτίζουμε ζωή,  στή γή πού περπατούμε ...

Ετσ' έταξε ή μοίρα μας στούς ποιητές νά ζούμε  .

Δημήτριος Κεραμίδας 

Hamilton Ontario Canada 🇨🇦23/1/21

Copyrite ©️  Αναδημοσίευση

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΕ ΚΑΡΤΕΡΕΊ

 

Φεγγαραχτίδες σκόρπισαν 
φώς γιά νά περπατήσεις 
καί πίσω απ'τις φυλλωσιές 
τον έρωτα νά ζήσεις :

Γιά κείνον πού χτυπά καρδιά 
τό αίμα στίς φλέβες βράζει  ...
Όταν αγάπη τόν ζητά 
κι ό έρωτας φωνάζει  !

Καί τρέχεις δίχως δισταγμό 
μέ τήν ψυχή στό στόμα ...
Καί νά σέ καίει μιά φωτιά 
σε όλο σου τό σώμα *

Σάν πέσεις στήν αγκάλι του 
τά χείλη σου θά τρέμουν  ...
Όταν ολόγλυκα φιλιά 
αχόρταγα θά παίρνουν  !

Νά μήν χορταίνεις τά φιλιά
στίς ηδονής τήν δίνη *
Νά χαίρεσαι τόν έρωτα 
π'ατέλειωτα σού δίνει !

Καί τό φεγγάρι μάρτυρας 
σ'αυτόν τόν έρωτα σου *
Τόν πόθο τόν αποψινό 
πού είχες αγκαλιά σου  :

Δημήτρης Κεραμίδας 
Hamilton Ontario Canada 21/1/21
(Αναδημοσίευση )
Copyrite ©️

ΣΗΜΕΊΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΏΝ !!!

 

Προσπαθώ νά ισορροπήσω τό κορμί μου,

στήν ευθεία γραμμή τού ορίζοντα  ...

Μά βρίσκομαι φυλακισμένος μεταξύ τού 

χθές καί τού αύριο  : Μπερδεμένος στά 

σκοτεινά δρομάκια τού μυαλού  μου .

Νιώθω τό κορμί μου νά κρέμεται σάν εκκρεμές 

στό απυρόβλητο τού ουρανού  μου  ...

Απόμακρα πλέον γέλια ηχούν στ'αυτιά μου 

σάν ξεκουρδισμένες κιθάρες  ...

Κι όμως είχαμε ζωή πρώτα, χαρές, γλέντια, 

τραγούδια, ξεφαντώματα !

Καί χάθηκαν όλα λές καί τά ζούσαμε μόνο στά 

όνειρα μας  ...

Όμως θυμάμαι, τά παιδιά έπαιζαν κυνηγώντας 

τίς πεταλούδες, νέοι καί νέες αγαπιόμαστε  !!!

Οί άνθρωποι χαμογελούσαν ζούσαν τήν ζωή τους .

Εμείς τώρα κυνηγάμε τά όνειρα μας:

Οί άνθρωποι, απομεινάρια κάτι σκιές απ'τά παλιά 

πού κυκλοφορούν χωρίς πρόσωπο, σκυφτό κεφάλι 

χωρίς χαμόγελο, χωρίς αισιοδοξία σχεδόν γεμάτοι 

απελπισία, μέ ένα φύλλο πορείας στήν τσέπη 

η στό κινητό  ...

Βυθισμένοι στίς αναμνήσεις τους, Καλημέρα 

καλησπέρα χωρίς πλέον νά κοιτάζοναι στά μάτια ...

Μέ θλίψη καί απορία βλέπεις όλα γύρω σου σάν 

παλιά υλικά έτοιμα πρός ανακύκλωση  ...

Καί ή ζωή συνεχίζεται μέ τήν αβεβαιότητα άν 

υπάρχει αύριο, άν κάτι πρόκειται νά αλλάξει. 

Κι εγώ ακόμα προσπαθώ νά ισορροπήσω τό 

κορμί μου ακροβαντώντας ανάμεσα στήν αλήθεια 

καί στό ψέμα, στό όνειρο καί στήν πραγματικότητα. 

Στήν αγάπη καί στό μίσος, στή χαρά καί στήν λύπη. 

Στό σκοτάδι ή στό φώς, στήν δυστυχία ή στήν 

ευτυχία ;  Στήν πίστη καί στήν ελπίδα ...

Πόσο άραγε θά αντέξει ακόμα η τεντωμένη κλωστή 

πού κρέμεται η ζωή μας ; 

*Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΊΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΈΤΣΙ ΜΑΣ ΛΈΝΕ*

Δημήτρης Κεραμίδας

 Hamilton Ontario Canada 🇨🇦20/1/21

Copyrite ©️

ΑΝ ΘΕΣ ΧΑΡΆ ΔΏΣΕ ΧΑΡΆ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ

Αν θές χαρά μεσ'τήν ζωή, πρέπει χαρά νά δώσεις, 

γιά νά μήν σέ πληγώνουνε δεν πρέπει νά πληγώσεις. 

Όλα στον κόσμο σήμερα, πού εμείς τά προσπερνάμε  ...

Είναι στιγμές πού φύγανε καί τίς αναζητάμε !!!

Μά φύγανε καί χάθηκαν,  ταξίδεψαν στό χρόνο,

καί αναμνήσεις αφήσαν μέ  γεύση από πόνο  :

Είναι στιγμές πού έμειναν στή μνήμη χαραγμένες 

ελπίδες αταξίδευτες ... Πού μείναν αραγμένες ...

Κι έρχεται εκείνη ή στιγμή, ή κακιά συνήθεια  ...

Καί στόν καθρέφτη σου μπροστά νάτην ή αλήθεια !

Όταν μέσα θά κοιταχτείς , βλέπεις μόνο εσένα 

μά βλέπεις τά υπάρχοντα, δικά σου ή καί ξένα ;

Γιατί μόνο ό καθρέφτης , σού λέει  αλήθεια 

διότι εσύ δέν άλλαξες,  καμιά κακιά συνήθεια. 

Πέρα από την πάρτη σου, δεν έβλεπες κανένα, 

όσοι αλήθεια σού έλεγαν την πέρναγες γιά ψέμα. 

Δημήτρης Κεραμίδας

 Hamilton Ontario Canada 🇨🇦19/1/21

Copyrite ©️

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΖΕΙΣ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ

Όμορφη να'ναι ή νύχτα σου, 

γλυκιά ή χαραυγή σου !

Μελένια όλα τά όνειρα 

ήρεμη ή ψυχή σου .

Καί τό πρωΐ μέ τήν Αυγή, 

τόν ήλιο χαμογέλα, 

κι απόηχος μία φωνή 

νά σού φωνάζει έλα  ...

Μέ ένα σου χαμόγελο, 

ηλιαχτίδες νά σκορπίσουν. 

Νά μού ζεστάνουν τήν ψυχή 

καί νά μέ χαιρετίσουν. 

Γιά νά μού πούν είσαι καλά 

χαρούμενα διαβαίνεις 

όλα σού χαμογελούν 

παντού όπου πηγαίνεις .

Γείρε τώρα νά κοιμηθείς, 

γλυκιά μου στό πλευρό σου, 

κι όλη τήν νύχτα να'μαι γώ 

μέσα στό όνειρό σου.

Δημήτρης Κεραμίδας 
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦16/1/21
Copyrite ©️

ΩΡΑ ΣΟΥ ΚΑΛΉ

 

Τό όνειρο μου δέν τό ζώ, 

στόν ύπνο μου πονάω  ...

Ξυπνάω απ'τό παραμιλητό

φωνάζω σέ αγαπάω  !

Όμως γελάω μή θαρρείς, 

άν σέ φανεί αστείο  ...

Αντέχω καί θά τά διαβώ

την μπόρα καί τό κρύο .

Όλα μου  τά χαμόγελα ,

σού χάρισα μέ αγάπη, 

εσύ όμως μέ χάρισες 

τόν πόνο καί τό δάκρυ. 

Σού στέλνω τό χαμόγελο 

να'χεις νά μέ θυμάσαι  ...

Κοίτα εσύ νά'σαι καλά 

γιά μένα μή λυπάσαι  !

Δημήτρης Κεραμίδας

 Hamilton Ontario Canada 🇨🇦18/121

Copyrite ©️

ΉΘΕΛΑ

 

Ήθελα πνοή νά πάρω  
από την πνοή σας 
μέ κάθε στίχο προσπαθώ 
νά βρίσκομε μαζί σας !

Έτσι θεωρούσα κι έλεγα 
πώς είμαι συντροφιά σας
παρέα πώς σάς έκανα 
στιγμές τής μοναξιάς σας !

Χωρίς τόν κόσμο δέν μπορεί, 
καλλιτέχνης γιά νά ζήσει 
κι ό ποιητής ψάχνει νά βρεί 
λόγια νά τόν κερδίσει  ...

Καί όλο προσπαθεί νά βρεί,
 στίχους γιά τήν ψυχή σας ...
Νά νιώσει πώς υπάρχει ζεί, 
καί βρίσκεται μαζί σας !

Όλα ήτανε μάταια 
σάν όνειρο χάθηκαν  ...
Γιατί τά λόγια του 
ποτέ απήχηση δε βρήκαν. 

Ό κόσμος είναι πάντοτε 
αυτός που σ'ανεβάζει !
Ό κόσμος πού σέ αγαπά, 
κόσμος  σέ κατεβάζει ...

Κι όταν τό θέλει στό γκρεμό,  
μέ μία σέ πετάει 
ό ποιητής μένει μοναχός 
καί τίς πληγές μετράει  ...

Δημήτρης Κεραμίδας 
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦16/1/21
Copyrite ©️

ΟΜΟΡΦΙΆ ΜΟΥ ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ

 

Αυτά τά τριαντάφυλλα 

θέλω νά σού τά χαρίσω 

τήν αγκαλιά σου μάτια μου 

όλη νά στήν γεμίσω  !!!

Νά δώ στό προσωπάκι σου 

νά λάμπει ευτυχία,

γιατί μωρό μου στήν ζωή 

εσένα έχω μία !!!

Όταν τά χείλη σου γελούν 

νιώθω στάζουνε μέλι,

άγιο νέκταρ μάτια μου 

πίνουν θεοί κι αγγέλοι  !!!

Είσαι ένα πλάσμα τέλειο, νεραϊδογεννημένο ....

Μοιάζεις πώς από όνειρο 

είσαι εσύ βγαλμένο !

Όταν στά μάτια σέ κοιτώ  

νιώθω πώς γαληνεύω,

χάνουμε μεσ'τον ουρανό, 

στό σύμπαν ταξιδεύω  ...

Καί σάν σέ παίρνω αγκαλιά, 

ανθίζουν τά λουλούδια 

έρχονται γύρω μας πουλιά 

λένε γλυκά τραγούδια. 

Όταν τά χείλη ενωθούν 

στό πιό γλυκό φιλί μας 

παίρνει φωτιά ό έρωτας 

καί χρώματα η ζωή μας !

Δημήτρης Κεραμίδας 

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά🇨🇦 16/1/21

Copyrite ©️

ΑΠΟΡΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Πάντοτε μεσ'τό μυαλό 
έχω την καλοσύνη 
κι όμως πικρά χαμογελώ 
είναι στό νού μου εκείνη :

Αρχίζω μέ την πένα μου
κάνω πολλά παιχνίδια, 
γεμίζοντας την μέρα μου
με μιά από τά ίδια  ....

Συνεχίζω όσο μπορώ 
μεσ'τής ζωής τήν στράτα 
δύσβατους δρόμους νά τραβώ
γεμάτους από βάτα  ...

Όλα όμως τά προσπερνώ
τά πόδια άς ματώνω ...
Πόνο στην μοίρα μου κερνώ
φόρο τιμής πληρώνω !

Αληθινά κουράστηκα 
δέν έχω πιά νά δώσω ...
Προσπάθησα βιαστικά 
καρδιά μήν σέ προδόσω .

Καί ο κανόνας πάντοτε 
τόν άλλο μήν πονέσω 
γιατί πέθανε τό άλλοτε 
τώρα δεν θά μπορέσω  :

Συνέχεια νά συγχωρώ 
καί νά χαμογελάω 
βαρέθηκα καί δεν μπορώ 
πληγές γιά νά μετράω  ...

Καμιά φορά η μοναξιά 
είναι αγαπημένη 
μέ ανοιχτή τήν αγκαλιά 
αν πονάς σέ περιμένει !

Απ'της ψυχής τό υπόγειο 
ήλιο πώς ν'αντικρίσω  ;
Κι όμως ένα χαμόγελο 
μπορώ νά σάς χαρίσω  !

Κι άν χρειάζεται δύναμη 
κάποιον νά συγχωρίσεις 
πρέπει νά είναι τρίδηπλη
γιά νά τόν αγαπήσεις  !

Δημήτρης Κεραμίδας 
Hamilton Ontario Canada ©️16/1/21
Copyrite ©️

ΚΑΤΙ ΑΠΌ ΤΆ ΠΕΡΑΣΜΈΝΑ

 

Εχθές τό βράδυ έγραψα 
λόγια γλυκά γιά σένα  ...
Στιγμές μέ ήρθαν στό μυαλό 
από τά περασμένα :

Τότε πού σ'είχα  αγκαλιά 
θυμάσαι; μ'αγαπούσες !
Έλεγες χωρίς εμένα 
μακριά μου δέν θά ζούσες .

Έγραφα καί τά έσκιζα 
λόγια μου πονεμένα 
βγαίναν μέσα απ'την καρδιά 
με παραλήπτη εσένα  ...

Καί έφτασε τό ξημέρωμα 
με δάκρυα στά μάτια 
ότι τήν  νύχτα έγραψα 
τά έκανα κομμάτια  ....

Έξω χάραξε ή αυγή, 
χαμογελάει μέρα  ...
Μέ σκέψεις μόνο θετικές 
θά πάω πάρα πέρα  ...

Άνοιξα τό παράθυρο 
τόν ουρανό κοιτάω, 
ότι κι'αν μέ κάνεις βρέ ζωή 
πάλι θά σ'αγαπάω  !

Δημήτρης Κεραμίδας 
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦14/1/21
Copyrite ©️

**ΑΥΤΉ ΕΊΝΑΙ Η ΓΥΝΑΊΚΑ !!!

 

Τό άρωμα της είνα χάρη,

είναι ντυμένη μέ αξιοπρέπεια !

Νοιώθει δύναμη είναι ισχυρή, 

τά δάκρυα της τρέχουν έξ ίσου 

μέ τό γέλιο της !!!

Είναι ψύχραιμη δέν φοβάται καί 

δέν θά πιεί φθηνό κρασί γιά 

τό μεθύσι μιάς ρηχής αγάπης  ...

Γιατί αγαπάει έντονα αληθινά 

καί ή ουσία τής δίνει τήν  εντολή !!!

*Ζωγράφισα την αληθινή γυναίκα*

Δημήτρης Κεραμίδας 

Hamilton Ontario Canada 14/1/21

ΠΑΘΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΥΛΑ ΊΣΩΣ ΚΑΙ ΑΓΆΠΗ

Δέν υπάρχει λογική στήν ηδονή  και  στόν 

έρωτα, ενώνονται μέ πολλά συναισθήματα. 

Ακόμη καί μέ τόν πόνο στίς πιό σκοτεινές 

εκδοχές. Είναι ή στιγμή πού αναρωτιέσαι, 

άν ό πόνος κρύβει μέσα του τήν ηδονή η

 αυτή κρύβει τόν πόνο βαθιά μέσα της .

Δέν υπάρχουν λέξεις τίς ώρες εκείνες, 

λατρεύεις απλά μέ όλο σου τό πάθος κάθε  

σημείο τού κορμιού ,τά συναισθήματα 

πολλά καί ανακατεύονται  ...

Πάθος, έρωτας, καύλα, ίσως καί αγάπη.

Λατρεύεις τό κορμί χιλιοστό τό χιλιοστό, 

στάλα τή στάλα, τό ατελείωτο  ταξίδι τών 

χειλιών καί τής γλώσσας από άκρη σέ άκρη.

Κάθε πτυχή τού κορμιού... Κάθε σπιθαμή 

από τόν λαιμό έως τά δάχτυλα τών ποδιών.

Γίνεται κι ένας μικρός προσωπικός ναός 

τού ερωτισμού. Μιά ματιά, ή αφή,οί ανάσες, 

καί οί ψίθυροι μέσα στό σκοτάδι. Ή γεύση 

τών χειλιών κι ή αίσθηση τών δακτύλων, 

καί τού δέρματος στό δέρμα τού αλλού, 

Κάθε πόρος νά ανασηκώνεται από  τήν 

ανατριχίλα, καί τά σώματα νά υπερβαίνουν 

τήν ανθρώπινη φύση  ... Ό,τι πιό ενδόμυχο 

ίσως καί ό,τι πιό ζωώδες νά  ξυπνάει. 

Δέν μιλάνε πιά τά στόματα,τά κορμιά 

πλάθουν  τίς λέξεις και χορεύουν  τόν πιό 

μεθυστικό καί ξέφρενο χορό  τής απόλυτης 

ηδονής ! Καί όταν όλα τελειώσουν  μένει 

ή υγρή αίσθηση τού ιδρώτα ή εξάντληση...

Ή ζεστή αγκαλιά τήν ώρα πού αφήνεις τόν 

καπνό από τό τσιγάρο σου νά χαθεί στό χώρο. 

ΕΊΝΑΙ Η ΓΑΛΗΝΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 

ΠΙΟ  ΜΕΘΥΣΤΙΚΗ ...ΚΑΤΑΙΓΊΔΑ

ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

 

Κόρη πανέμορφη εσύ 
τού ήλιου θυγατέρα  ...
Λάμπει τό φώς σου μάτια μου 
επάνω στόν αιθέρα  !

Ή ομορφιά σου είν'ευχή 
παντού ρίγη σκορπίζει !
Ή μοίρα σου σάν μιά θεά 
πάντα θά σέ στολίζει ...

Μέ φλωγισμένη τήν ματιά 
τριγύρω χαρά σκορπίζεις, 
κάνεις καρδούλες καίγονται 
καί βλέμμα δέν γυρίζεις  ...

Κορδέλες χρυσοκέντιτες 
στολίζουν τά μαλλιά σου ,
καί μέ λουλούδια όμορφα 
γεμάτη αγκαλιά σου  !

Είσαι τού πόθου ζωγραφιά, 
τού έρωτα εικόνα  ....
Είσαι ή Καριάτηδα 
από τον Παρθενώνα  ...

Δημήτρης Κεραμίδας 
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦13/1/21
Copyrite ©️

ΒΆΛΕ ΦΩΤΙΆ ΣΤΉΝ ΚΌΛΑΣΗ

 

Κάψε ψυχή μου τίς φωτιές 

κόλαση πού θυμίζουν, 

στιγμές πού έζησα πικρές 

πίσω νά μήν γυρίζουν  :

Όποιος περνάει κόλαση 

φωτιές δέν τόν φοβίζουν 

μόνο αναμνήσεις οί κακές 

στό νού άν τριγυρίζουν. 

Ρεφρέν 

Βάλε φωτιά στήν κόλαση 

προσάναμα νά πάρω 

σ'αυτόν τόν ψεύτηκο ντουνιά 

θέλω φωτιά νά βάλω  ...

Δέν έχω χρόνο τώρα πιά 

νά ψάχνω γιά ελπίδες 

φτάνει καί μέ κουράσανε

μπόρες καί καταιγίδες. 

Ή φλόγα απ'τά μάτια μου 

καί κείνη αλητεύει 

έπαψε πλέον ν'αγαπά

κι αγάπη δέν γυρεύει. 

Ρεφρέν τό ίδιο  ....

Δημήτρης Κεραμίδας 

Hamilton Ontario Canada 🇨🇦12/1/21

Λαϊκό τραγούδι copyrite ©️