ΠΩΣ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΤΗΝ ΧΑΡΆ ;

Σάν πιάνω τό μολύβι μου

η όπως θές τήν πένα

παίρνω τήν ευθύνη μου

γιά νά μήν γράψω ψέμα ...

 

Βουΐζουν μέσα στό μυαλό

τόσες οί καταστάσεις,

νά ηρεμήσω δέν μπορώ

καί πώς νά μήν τίς γράψεις ;

 

Τί άλλο νά σού πώ ρωμιέ

τί νά σού τραγουδήσω ;

Την δόλια σου καταγωγή

πάλι νά στήν θυμίσω *

 

Γιατί όλα τά ξέχασες,

τι κρίμα, δεν θυμάσαι

κι αυτήν τή δόλια χώρα σου

λίγο δέν τήν λυπάσαι; 

 

Φωνάζουνε οί πρόγονοι,

μέσα από τό μνήμα ...

Πού είσαστε απόγονοι *

Κρίμα καί παλι κρίμα :

 

Οί ήρωες δακρύζουνε,

οί θεοί θυμόσανε ...

Δέν κρατήσαμε λεύθερη

χώρα που μάς δώσανε *

 

Έλληνα τήν καταγωγή

πώς νά σού τήν θυμίσω;

Σήκω επάνω μέ ψυχή

παρ'την ζωή σου πίσω *

 

Δημήτριος Κεραμίδας

Hamilton Ontario Canada 28/2/21

Copyrite

 

ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ (Κώστα Μορφέση)

 

Σέ είδα στόν ύπνο Κωνσταντή, εχθές αργά τό βράδυ :

Λέει πώς έβγαζες νερό, από ένα βαθύ πηγάδι.

Ήρθα κοντά σου φίλε μου, σού ζήτησα κι εγώ νά πιώ.

Νά βρέξω τό κεφάλι μου,λίγο νά δροσιστώ ...

Καί ήρθε τότε ό χάροντας,σού λέει μή μού δώσεις ...

Καί σύ μαζί του δέχτηκες φίλε μου νά μαλώσεις !

Σέ πιάνει κείνος τά μαλλιά, καί τόν κρατάς τήν μέση.

Τέτοια μεγάλη λεβεντιά ! Δέν έχω δεί Μορφέση .

Ό χάροντας παραμιλά κι από τό κακό του βράζει.

Πάλευες φίλε δυνατά ! Καί κάτω δέν σέ βάζει ...

Σιώνται τα δέντρα τά βουνά, γιατί δέν σέ νικάει,

Τότε φώναξε δυνατά, είσαι τής Μούσας χάρη !

Πρίν καβαλήσει τό άλογο, τόν άκουσα νά λέει,

κι απ'τό κακό του τό πολύ νόμιζα ό,τι κλαίει.

Ψυχή μεγάλη ποιητές σάς έδωσε ή φύση ...

Πάντα θά είστε νικητές σέ ανατολή καί δύση.

Καί έφυγε καλπάζοντας, χάθηκε στό σκοτάδι ...

Καί σύ αναστενάζοντας γύρισες στό πηγάδι.

Βγάλαμε τότε νερό φίλε μου γιά νά πιούμε,

Ηρθαν τής νύχτας τά πουλιά, μέ μάς νά δροσιστούνε !

 

 

Κεραμίδας Δημήτρης Φεβρουαρίου 28/2019

Από τό βιβλίο μου ( ΜΑΔΗΜΕΝΕΣ ΜΑΡΓΑΡΊΤΕΣ)

Δικαίωμα αποκλειστικά Χάμιλτον Οντάριο Καναδά

Η ΔΎΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΕΝΑΣ

 

Αφήστε με νά τρελαθώ

κανένα δέν πειράζω

έχω κι εγώ πολλά νά πώ

καί διόλου δέν διστάζω *

Όμορφες λέξεις μάζεψα,

απ'της καρδιάς τόν κήπο...

Προσεκτικά τίς διάλεξα

νά κάνω ένα στίχο *

Μά προσπάθησα νά βάλω

έ, λίγη νοστιμάδα ...

Τί ήθελα γιά νά τό κάνω ;

Φεύγανε μέ τήν αράδα "

Βρέ λεξούλες σταματήστε,

καί μήν μέ αφήνεται ...

Μά μαζί μου τραγουδίστε

γύρω μας τί γίνεται ....

Μά δέν μπαίνουν στήν σειρά τους

γιά νά κάνω συλλαβή ...

Έχουν τά αιτήματα τους

κάθε μιά γιά νά μού πεί *

Καί τόν λόγο πρώτα παίρνει

τό άλφα καί αρχίζει ....

Όμως δέν τά καταφέρνει "

Τό ωμέγα μουρμουρίζει *

Καί το λόγο τώρα κλείνει ...

Κάνει τήν ανατροπή "

Τό ποίημα σου νά γίνει

γράφτω στην δημοτική *

Στίς καρδιές γιά νά μιλήσει,

σ'όσους πονούν καί αγαπούν .

Καί διπλώματα δέν θέλει

αξίζει

μπράβο

νά πούν *

Ποίημα ακαταλαβίστικα

εσύ ποτέ μήν γράψεις ....

Τά γράμματα τά Ελληνικά

μήν τά διαταράξεις !!!

Δημήτρης Κεραμίδας

Hamilton Ontario Canada 27/2/21

Copyrite

ΠΕΡΙΜΈΝΟΝΤΑΣ !!!

 

Ξεχάστηκα περιμένοντας

μία γλυκιά, ανατολή τής ζωής μου !

Ξεχάστηκα περιμένοντας έναν

ξάστερο ουρανό στήν ψυχή μου ...

Βλέποντας γύρω μου πόνο, θλίψη

καημό καί δάκρυα :

Οί άνθρωποι μοχθούν,

μοχθούν γιά βίωση...

Άλλοι ψάχνουν τήν αγάπη πού ποτέ

δέν τούς πλησίασε...

Άλλοι ψάχνουν τήν άνοιξη μέσα

στό καταχείμωνο τής ψυχής τους ...

Άλλοι ψάχνουν τά όνειρα τους

κυνηγώντας τα καβάλα στό σύννεφο !

Τό γέλιο είπες;

Άς το κατάντησε πολυτέλεια, δύσκολα

γελούν οί άνθρωποι αδερφέ μου !

Οί ανθρωπιά κρύφτηκε πίσω στήν

ασυδοσία, πού τήν ονόμασαν ελευθερία.

Πίσω στό ψέμα πού τό έκαναν αλήθεια ...

Πίσω από τό άδικο πού ονόμασαν δίκαιο.

Πίσω από μιά δικαιοσύνη πού ή Θέμις

εγκατέλειψε πρό καιρού.

Βιώνουμε; Ναί βιώνουμε ...

Όμως βιαιοπραγούμε στήν ίδια τή ζωή μας :

Γιατί μάς έλειψε ή ανθρώπινη υπόσταση.

Ό αλληλοσεβασμός.

Κυριάρχησε ή υποκρισία τό ψέμα καί

τό μίσος δυστυχώς ......

 

Δημήτρης Κεραμίδας Φεβρουάριος 26/02/20

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά

Δικαιώματα αποκλειστικά

ΤΌ ΓΡΆΜΜΑ ΠΟΎ ΔΈΝ ΈΣΤΕΙΛΑ ΠΟΤΕ

Μέ τήν σκιά μου συντροφιά

λευκό χαρτί καί πένα

λόγια μέσα απ'τήν καρδιά

γράφω φίλε γιά σενα *

Γιά νά σού πώ αληθινά

πώς πάντα σέ θυμάμαι ...

Ολημερίς στήν φάμπρικα

καί βράδυα σαν κοιμάμαι.

Πόσες φορές ταξίδεψα

μέ τά φτερά τής σκέψης...

Ποτέ μου δέν σέ ξέχασα

θέλω νά μέ πιστέψεις *

Πέρασα χρόνια δύσκολα

κι άντεξα αδερφέ μου *

Να πώς εδώ θά ρίζωνα

δέν πίστευα ποτέ μου :

Έτσι οί μέρες πέρασαν

οί μήνες γίναν χρόνια ...

Καί όλα τους με γέλασαν

όσπου ήρθανε τά χιόνια ...

Καί βλέπω πιά τήν κεφαλή

νά είναι χιονισμένη ...

Κι ένα ταλαίπωρο κορμί

σαν τί νά περιμένει ;

Ένα χαμόγελο πικρό

στά χείλη μου πλανιέται,

εσένα έχω κι'αδερφό

καί τούτο δέν ξεχνιέται *

Κλείνω τό γράμμα μου αυτό

ποτέ δεν θά στό δώσω ...

Καί μέ ευλάβεια θά πώ

τώρα θά τό διπλώσω *

Νά ζήσει φίλε μου κι αυτό

στή λήθη καί στό χρόνο ...

Σέ σκέφτομαι καί σ'αγαπώ

θέλω μήν έχεις πόνο *

Δημήτρης Κεραμίδας

Hamilton Ontario Canada 26/2/21

Copyrite

 

Η ΠΑΝΣΈΛΗΝΟΣ

Φεγγάρι μου ολόγιομο

 χιλιοτραγουδισμένο *

Πότε είσαι ολόχρυσο

 κι άλλοτε ασημένιο :

 

Εσένα υμνούν οί ποιητές, 

μέ μοιραίους στίχους,

σέ τραγουδούν τραγουδιστές 

μέ καρδιάς τους χτύπους *

 

Καί τώρα μπρός στό δρόμο μου, 

λές θά με σταματήσεις ...

Η μήπως φεγγαράκι μου 

Θέλεις νά μού μιλήσεις ;

 

Γιά κείνη πού σέ ρώτησα, 

πού βρίσκεται πού πάει ;

Γιά κείνη πού τήν πόνεσα

 κι αυτή δεν μ'αγαπάει .

 

Την τελευταία ελπίδα μου, 

την άφησα σέ σένα

δεν μούφερες φεγγάρι μου 

νέα της ούτε ένα ...

 

Τώρα στό δρόμο μου μπροστά, 

δείχνεις τή δύναμη σου ...

Πόσες φορές σέ ύμνησα 

φεγγάρι μου θυμήσου; 

 

 

Δημήτρης Κεραμίδας

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 25/2/21

Copyrite

 

ΑΝ ΑΥΤΌ ΛΈΓΕΤΑΙ ΖΩΉ ..

 

Ανηφορικός ό δρόμος σου,

ζωή μου *

Κούρασε τά γερασμένα

νιάτα μας ...

Τά μάτια μας δακρύζουν

στούς σκονισμένους,

δρόμους σου ..

Στό ατελείωτο δρομολόγιο

τού πόνου ...

Ό ένας γιά όλους, καί όλοι

γιά κανέναν *

Νόμος γραμμένος στούς

πάπυρους τής ανισότητας

στήν άστατη ζωή μας *

Στό πιστεύω τής ανισόρροπης

βιωσής μας *

Φορτωμένη τό κόστος

τής ζωής μας...

Πού δύσκολα τήν βαστούν

τά γόνατα μας .

Αυτή είναι η υπέροχη

ζωή μας ...

Σέ χέρια μερικών αρπακτικών *

Πού τά αιματοβαμμένα νύχια τους

αιμοβορούν στίς σάρκες μας ...

" Άν αυτό λέγεται ζωή "

 

Δημήτρης Κεραμίδας

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 25/2/21

Από την ποιητική μου συλλογή

ΘΡΟΪΣΜΑ ΦΎΛΛΩΝ

Η ΜΟΥΣΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΉ

Μήν κλαίς, μήν κλαίς ψιθύρισε

όσο πιό γλυκά μπορούσε

η μούσα στην ποίηση *

Μήν κλαίς γιατί οί ποιητές

δέν πεθαίνουν ποτέ...

Αναδύονται σάν Αφροδίτες ...

Μέσα από τά ποιήματα τους

μέσα από στίχους τους ,

τά ανθαλούλουδα *

Αυτά πού αφήνουν πίσω τους

νά σκορπίζουν τό άρωμα τους

αυτήν πού λέν ποίηση *

Πού θά διαιωνίζεται στής ζωής

την απεραντοσύνη νά υμνεί

τού κόσμου τά αισθήματα !

*Μήν κλαίς ποίηση*

Ψιθύρισε πάλι ή μούσα :

*Δέν πεθαίνουν ποτέ οί ποιητές*

 

Δημήτρης Κεραμίδας

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 24/2/21

Copyrite

 

🇬🇷ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ !🇬🇷

Ένα ελληνόπουλο μόλις προχθές γεννηθεί,

Ελληνικοί ορίζοντες στό όνομα εβαπτίσθει.

Άπλωσε τά χεράκια του, ν'αγγίξουνε τ'αστέρια

καί γέμισε ό ουρανός κάτασπρα περιστέρια !

Πήρε τή γαλανόλευκη, καί φορεσιά του κάνει,

καί στούς προγόνους Έλληνες έπλεξε στεφάνι !

Πήρε τής δάφνης τούς ανθούς κι ελιάς κλωνάρι

καί αντρειωμένο ένοιωθε πώς ήταν παλικάρι.

Γεννήθηκε στήν ξενιτιά, πνιγμένο στήν ορφάνια ...

Μά ή Ελληνική του ή ψυχή γεμάτη περηφάνεια !

Ψάχνει Έλληνες νά βρει,θελει να τους μιλήσει ,

τρέχοντας στούς ορίζοντες κι όπου τούς συναντήσει.

Τις στράτες πείρε γελαστό, καί μέ ψηλά κεφάλι,

Δες'τε με Ελληνόπουλο, χαρά μου καί καμάρι !

Παλμούς Ελλάδα ή καρδιά, στά χείλη του πατρίδα,

σέ πατριώτες Έλληνες τού έμεινε ή ελπίδα ...

****** ******* *******

Είπε θα βρεί παρηγοριά, μαζί τους θά βιώσει ....

Πρίν τήν ημέρα του γευθεί, τού είπαν θά νυχτώσει.

Καλό μου Ελληνόπουλο, κακία μήν κρατήσεις.

Παρηγοριά δέν θά τήν βρείς όση καί νά ζητήσεις.

Άν μεγαλώσεις μόνος σου, καί γίνεις παλικάρι,

Πές τους είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ καί τό χεις γιά καμάρι! 

 

Αυτό τό ποίημα αναγκάστικα καί τό έγραψα κάποτε

πού άρχισα να εκδίδω μία εφημερίδα στήν εδώ

παροικία μας ΧΆΜΙΛΤΟΝ μέ τό όνομα ΕΛΛΗΝΙΚΟΊ

ΟΡΊΖΟΝΤΕΣ πόση βοήθεια βρήκα τό γράφει τό παρόν

ποίημά μου δεν χρειάζεται νά δώσω άλλη εξήγηση.

Νά είναι όλοι τους καλά ακόμα εδώ βιώνω μαζί τους ...

Δημήτρης Κεραμίδας

Δικαιώματα αποκλειστικά

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά

 

  ΟΜΑΔΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΣΤΟ FACEBOK

ΚΑΤΆΚΤΗΣΗ ***

-Κατέκτησες κάτι;

-Εγώ; Οχι !

-Γιατί ;

Τόν εαυτό μου χρόνια τώρα προσπαθώ

νά τόν κατακτήσω, κι όλο μού

ξεφεύγει. Πότε μέ ακλόνητα επιχειρήματα

καί άλλοτε μέ ισχυρές δικαιολογίες.

Μερικές φορές γελώντας ειρωνικά...

Τί θέλεις; μού λέει ...Γιατί με ψάχνεις;

Άσε με εδώ στό κεφαλόσκαλο καλά

είμαι δέν βλέπεις; Πατάω σταθερά !

Η ζωή έχει δυσκολίες, σκληρές

καί τρομερές απαιτήσεις ...

Στίς εξετάσεις γιά νά περάσουν

αυτά πού εσύ λές ποιήματα... Χμ ,

Δύσκολη υπόθεση ! Η ανθρώπινη κρίση ...

Κι εσύ έμεινες εκεί στό χθές δέν άλλαξες,

νά γίνεις λίγο μοντέρνος στήν ποίηση.

Τέτοια ποιήματα συγκινούν κι όχι αυτά

πού λές εσύ ποιήματα ...

Σηκωσες απέναντι στό χάρο

καί το μπόϊ σου ακόμα !

****** ****** *****

Άσε με λοιπόν ... Καλά είμαι εδώ, μήν

επιμένεις νά ανέβω ακόμα έστω

καί ένα σκαλί, εδώ θά μείνω !

Μά ή γνωριμία ;Τί λές;

Καί γιά πιά γνωριμία μού μιλάς;

Μά νά γνωριστείς κι εσύ με τήν ποίηση !

Εγώ ; Ναί ! Δέν τό νομίζω, δέν βλέπεις

πόσο ψηλά έβαλαν τά στάνταρ !

Μά εσύ ήσουν ακραίων αποφάσεων,

πώς δέν τό τολμάς τώρα;

Όσο καί ακραίες νά ήταν οί αποφάσεις

μου, πάντοτε ήταν υπό τόν έλεγχο μου !

Μήν μιλάς γιά κορυφή, εκείνη ανήκει

στούς αετούς, σέ αστέρια τής ευφυείς

ποιήσεως !

Όσους έχουν αστέρι λαμπρό !

Τό δικό μου είναι εταιρόφωτο βλέπεις .

Κατάλαβες; Τώρα ; Μήν τολμήσεις νά

ονειρευτείς ποτέ κορφή, γιατί πρέπει νά

μπορείς νά κρατηθείς εκεί, γιατί αλλιώς

τό πέσιμο θά είναι μοιραίο ....

Καί υπόδινο δέν θά έχει σηκομώ...

Χάρηκα γιά τόν διάλογο μας εαυτέ ...

Εντάξει θά σέ αφήσω ήσυχο, στό κάτω

κάτω έχουμε μύρια θέματα !

Καί αρκετούς καλούς ποιητές καί νεαρούς

εκολαπτόμμενους πού κατέχουν τήν θέση

πού τούς αναλογεί .

Τό πιό δυσάρεστο είναι όταν σβήσουν τά

φώτα τότε ; Άχ ! Τοτε, Πολλοί θά τρομάξουν

όχι όμως εγώ !

Ούτε στόν θάνατό μπροστά θά τρομάξω.

Κι ένας λόγος ακόμα πού δέν μέ τρομάζει

είναι τα γραπτά μου, δέν θά μέ κυνηγήσουν

ποτέ ...Όπως μέ κυνήγησε ή υποκρισία η

ψευτιά καί ή αδικία ....

Τά γραπτά μου άς τό πληρώσει ή καρδιά μου

αυτή μού τά υπαγόρευε κι εγώ τά έγραψα ...

Έτσι σάς τά χάρισα όλα ορισμένοι-ες που

δέν έβλεπαν χαμηλά ...κοιτάζοντας ψηλά

θά σκοντάφτουν στό πρώτο σκαλί τής

υπεροχής, όμορφης, καί αληθινής ποίησης!

Μεγάλη υπόθεση ή κατάκτηση τής κορυφής !

Μεγαλύτερη κατάκτηση είναι αυτή πού όταν

γράφεις τέτοια ποιήματα, μ'αυτά πού εσύ

τολμάς νά ξεγυμνώνεις τήν ψυχή σου !!!!!

*ΑΥΤΉ ΕΊΝΑΙ ΚΑΤΆΚΤΗΣΗ *!!!!

ΚΑΤΆΘΕΣΗ ΨΥΧΉΣ ΤΉΝ ΛΈΝΕ !!!!

 

 

Δημήτρης Κεραμίδας Φεβρουάριος 24/02/20

Δικαιώματα αποκλειστικά

Ω ! ΓΛΥΚΙΆ ΜΟΥ ΠΑΤΡΙΔΑ

Αχ! Νά μπορούσα, έστω γιά λίγο,

άς γινότανε μονάχα, ένα λεπτό,

απ'τήν καρδιά μου νά σέ βγάλω.

Νά έφευγες κι απ'τό μυαλό.

Νά έπαυες νά ερχόσουνα

στά μάτια μου μπροστά.

Απ'τά όνειρά μου νά χανόσουνα ,

νά μήν προβάλεις σάν ζωγραφιά !

Σέ ένα λεπτό μόνο τόν χρόνο,

άς γινόταν νά σέ χάσω,

τής καρδίας μου, άς άφηνες τό θρόνο,

βασίλισσα μου νά σέ ξεχάσω.

Από τίς μέρες τής ζωής μου ,

άς έλειπες, μονάχα μία φορά.

Μά είσαι ελπίδα τής πνοής μου,

μακριά σου ζώ στήν συμφορά.

Σάν εραστής, θά ήθελα νά πώ:

Γιά πάντα, γειά σου !

Φύγε λοιπόν απ'τό μυαλό !

Μά δέν αντέχω άλλο μακριά σου .

Ω ! Γλυκιά μου πατρίδα !

Στιγμή δέν έπαψα νά σ'αγαπώ .

Μοναδική μου, εσύ ελπίδα,

νά μέ δεχτείς στό γυρισμό.

Μές τά φτερά σου, στήν μπλέ αγκαλιά σου,

γιά λίγο νά γείρω, κι άς κοιμηθώ ...

Απέραντη θάλασσα ή ομορφιά σου,

σέ ένα σου βράχο, Έλληνας γιά νά θαφτώ.

 

Από τήν ποιητική μου συλλογή ΘΡΟΪΣΜΑ ΦΎΛΛΩΝ

Κεραμίδας Δημήτρης Hamilton Ontario Canada

Φεβρουαρίου 23/ 2019 — νοσταλγία.

ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΕΙΣΑΙ ΖΩΉ ...

Ένα δάκρυ είναι ή ζωή

στό μάγουλο σου θα κυλήσει

πάνω στά χείλη θά σταθεί *

 

Γεύση, τής θάλασσας αλμύρα

γιά νά σού δώσει ...

Πικρό αντίο νά σού πεί :

 

Καί γίνεται τό χτές προχθές,

πρόπερσι τό πέρσι,

καί σύ μονολογείς καί λές ...

 

Πώς ήταν μιά φορά κι έναν καιρό,

τούτη ή ζωή ωραία *

Κι ένα δάκρυ έτρεξε κι αυτό :

 

Ανάμνηση πάει νά γίνει...

Καί λές μέ παράπονο πικρό

πάλι ή ζωή κι αυτό τό πίνει *

 

Δημήτρης Κεραμίδας

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 22/2/21

Copyrite

 

ΠΑΝΤΑ ΚΆΤΙ ΣΈ ΑΠΑΣΧΟΛΕΊ ΌΣΟ ΣΚΈΦΤΕΣΑΙ

Τά βάζεις μέ τούς δήθεν φίλους σου,

πού ποτέ δέν σέ πίστεψαν...

 Γκρεμίζονταςμέσα σου καί την τελευταία 

ελπίδα πρός συνύπαρξη μιάς υγιούς αληθινής 

φιλίας *

Σέ κάνουν φορές νά νιώθεις τόσο αδύναμος

σάν μία μύγα πιασμένη στόν ιστό τής αράχνης.

Βουϊζουν τά μικρά φτερά της τζι, ζι, ζιζ,ζις

όμως αδύνατον νά δραπετεύσει πρός τήν

ελευθερία καί επέρχεται ό θάνατος της :

Εσείς κι εγώ σκλαβωμένοι, στόν παράνομο

νόμο ... 

Λογίζεσαι, 

καί εξοργίζεσαι ...

Νά ό ιστός, ό νόμος πού δέν έπιασε ποτέ

μεγάλα έντομα, όχι μόνο δέν τά πιάνει αλλά

τόν καταστρέφουν καί πετάνε ελεύθερα πρός

τήν ελευθερία * 

Εγώ σκλάβος, όχι στόν ιστό

αλλά σκλάβος τού εαυτού μου ...

Πού όσο κι άν προσπάθησα δέν μπόρεσα νά

δραπετεύσω ....

 Δέν έχω ενοχές, μά μέ κρατάν

συνήθειες, καί βιώματα πού είναι βαθιά μέσα

στήν ψυχή μου ριζωμένα *

Μέ κρατάν δάκρυα, μαρτυρίες ανθρώπων πού

πονάν καί υποφέρουν , μέ κρατάνε φωνές καί

κλάματα παιδιών πού πεθαίνουν από πείνα.

Οί άνθρωποι πού κοιμούνται στούς δρόμους

γυμνοί, νηστικοί, καί ξυλιασμένοι από τό κρύο *

Αυτά μέ κρατάνε στήν ζωή μου ντροπιασμένο

πού δεν μπορώ νά κάνω τίποτα ....

Νά σταματήσω τό κλάμα ενός παιδιού πού σέ

λίγο θά αφήσει αυτήν τήν άδικη ζωή γιατί;

Γιατί ; Μέ αυτά είμαι σκλαβωμένος αυτά όλα

σκέφτομαι κι όχι άν ό στίχος μου σέ ένα

ποίημα έχει λόγια γαρνιρισμένα μέ ομορφιά.

Τής υποκρισίας τού γλυκού λόγου καί ακόμα

τού παραμυθιάσματος ...

Μόνο ντροπή νιώθω σε τούτο τόν κόσμο

τού παραλογισμού, τού αυτισμού, τού εγωισμού,

τής ψευτιάς, καί τής υποκρισίας.

Κρίμα, γιατί αυτός ό κόσμος μόνο κόσμημα δέν

είναι τής Γης ....

 

Δημήτρης Κεραμίδας

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 21 /2 /21

Πρώτη κοινοποίηση 20_2/2019

Copyrite

 

ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΘΥΓΑΤΈΡΑ

Κόρη πανέμορφη εσύ

τού ήλιου θυγατέρα

τού φεγγαριού βαφτισημιά

τ'Αυγερινού ημέρα *

Οί πόθοι μου έγιναν θεριά

τρώνε τά σωθικά μου ...

Τρέμη ή δόλια μου καρδιά

νά'ρθεις στην αγκαλιά μου *

Τά μάτια σου αστροφεγγιά

τά τρυφερά σου χείλια

γεμάτα νέκταρ καί δροσιά

σάν ροζακιά σταφύλια *

Στόν ήλιο λέω σέ ποθώ

καί στό φεγγάρι κλαίω

στήν Πούλια στόν Αυγερινό

τό βάσανο μου λέω ...

Άν δέν γευτώ τά χάδια σου

καί άν δέν σέ φιλήσω

κόρη τού ήλιου θά σού πώ

γιά σέ θά ξεψυχήσω :

Τόν ήλιο έχεις στά μαλλιά,

δύο θάλασσες τά μάτια

σάν άγγελος χαμογελάς ...

Καί μ'έκανες κομμάτια :

Δημήτριος Κεραμίδας

Hamilton Ontario Canada 20/2/21

Copyrite

 

ΤΗΣ ΨΥΧΉΣ ΜΟΥ Τ'ΑΝΘΟΛΟΥΛΟΥΔΑ

 

Πένα μου,

γίνε άροτρο ...

Καί κοφτερό αλέτρι,

σελίδες σκληροτράχηλες,

γιά νά τίς αλετρίσεις ...

Κι όταν τίς κάνεις όργωμα,

κι αφου θά τελειώσεις,

ένα χωράφι όμορφο,

νά μού τό παραδώσεις.

Έτοιμο νά είναι γιά σπορά,

νά ρίξω εγώ τόν σπόρο ...

Σπόρους, ανθόσπορους,

ανθολούλουδα ό κάμπος

τής ψυχής γιά νά γεμίσει !

Ρόδα καί κρίνα όμορφα,

γαρδένες, γιασεμιά,

όλα νά μοσχοβολάνε !

Και τίς καρδιάς ό ουρανός,

γεμάτος από πουλιά !

Γλυκόλαλα ....

Τίς πίκρες τής ζωής

νά τραγουδάνε !

Δημήτρης Κεραμίδας Φεβρουάριος 18/02/20

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά

Δικαιώματα αποκλειστικά

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

 

Στόν κόσμο τούτον σήμερα πού έτυχε νά ζούμε

φεύγει ζωή μας βιαστικά χωρίς νά τή χαρούμε *

Αλήθεια τό χαμόγελο, τόσο πολύ στοιχίζει ;

Πού πρέπει ό καθένας μας παντού νά τό χαρίζει *

Καί τούτο τό χαμόγελο πάμε νά στερηθούμε

κι από αισθήματα χαράς πάμε νά ξεχαστούμε :

Βάλαμε προτερήματα, μόνο στά πρόβλημα μας,

καί μένει κρύα ή καρδιά, άδεια ή αγκαλιά μας *

Στό δρόμο μέ τά όνειρα, κανείς δέν περπατάει,

μένει σκεφτικός ό ποιητής, πόνου γραμμές μετράει ...

Θέλει νά γράψει γι' Άνοιξη , γιά όμορφα λουλούδια,

καί ν'ακουστούνε τά πουλιά, γλυκά νά λέν τραγούδια *

Χαμογελάστε τό λοιπόν, δέστε τόν διπλανό σας ...

Νά λάμψει από τήν χαρά, πάλι τό πρόσωπο σας *

Δώσετε χώρο στήν χαρά, νά μπεί μεσ'την ζωή σας

αφήστε ήλιου ζεστασιά, να'ρθεί μεσ'την ψυχή σας !

Δημήτρης Κεραμίδας

Hamilton Ontario Canada 18/2/21

Copyrite