ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΏΝ ΔΙΑΚΟΠΏΝ ΣΤΉΝ ΕΛΛΆΔΑ

 

Πώς νά σ'υμνήσω χώρα μου, Αθήνα μου τί να γράψω ;

Τήν θλίψη πούδα γύρω μου, μού έρχονταν νά κλάψω ..,

Δέν μπόρεσα περίπατο, νά κάνω δίχως φόβο,

ένας χαμός ανήλεος στής Ομονοίας τόν κόμβο ...

Βάδισα οδό Αθήνας, γιά τό Μοναστηράκι

πέταξαν τά γυαλιά ηλίου μέσα απ'τό τσεπάκι.

Ούτε πού τό κατάλαβα, μα ούτε τό θυμάμαι

τόν εαυτό μου μάλωσα, του'πα νά μήν κοιμάμαι ...

Βλαστήμισα,καί θύμωσα που μ'επιασαν στόν ύπνο

κλεφτρόνια τόσο έμπειρα αρπάζουν δίχως οίκτο.

Καί ένοιωθα τόν ήλιο σου ωραία μου Ελλάδα !

Στήν πλατεία Μοναστηράκι, σέ έπιανε ζαλάδα ...

Κόσμος από κάθε φυλή κι αλλιώτικη θρησκεία

ούτε με πείραξε αυτό, καμία σημασία .

Κοίταζα γύρω σάν χαζός, δέν ένοιωθα τί ζούσα;

Φραπεδάκι σκέφθηκα , θά τό επιθυμούσα !

Περπάτησα καί στήν Ερμού, χάρμα τών οφθαλμών !

Περίφημος πεζόδρομους Ελλήνων κι'αλλοδαπών.

Γύρισα στήν Ομόνοια ... ιστορική πλατεία !

Συνωστισμός ατελείωτος, καί κάργα επαιτεία.

Άλλος ζητάει γιά φαΐ, άλλος νά πάρει δώση ...

Κόντεψα γιά νά σαλτάρω, πού νά μήν είχε σώσει .

Γκρίζες μαύρες οί εικόνες, σ'ένα κόσμο χαμένο.

Στό αλκοόλ στά ναρκωτικά σέ νάρκη βυθισμένο.

Ξαπλωμένοι σέ γωνίες σέ προαύλια σπιτιών

δίπλα τους να'ναι βελόνες σκληρών ναρκωτικών.

Στή γωνιά νά περιμένει, πουτανιά καί κουνιστή

έτοιμη νά ξεπουλήσει τό ταλαίπωρο κορμί ...

Καί σάν ζόμπι άνθρωποι σκυφτοί νά περπατούν

στά χαμένα νά κοιτάζουν, κάτι απ'αυτους νά βρούν...

Δέν ήθελα πατρίδα μου γιά νά σέ σκιαγραφήσω

λυπάμαι ήταν οί στιγμές πού έτυχε νά ζήσω .

Όμως δέν θά παραλείψω νά πώ πώς πέρασα

καί τίς πιό υπέροχες στιγμές τής ζωής μου !

Είσαι ασύγκριτη στήν ομορφιά σου, παντού

σέ όλη σου τήν επικράτεια Ελλάδα μου ! Όμως

μία εικόνα τής πραγματικότητας είναι αυτή,

πού μαρτυρούν οί στίχοι μου. ΣΥΓΓΝΏΜΗ

Δημήτρης Κεραμίδας Ιανουάριος 30/2020

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά

Δικαιώματα αποκλειστικά

Νομικά κατοχυρωμένο