ΣΗΜΕΊΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΏΝ !!!

 

Προσπαθώ νά ισορροπήσω τό κορμί μου,

στήν ευθεία γραμμή τού ορίζοντα  ...

Μά βρίσκομαι φυλακισμένος μεταξύ τού 

χθές καί τού αύριο  : Μπερδεμένος στά 

σκοτεινά δρομάκια τού μυαλού  μου .

Νιώθω τό κορμί μου νά κρέμεται σάν εκκρεμές 

στό απυρόβλητο τού ουρανού  μου  ...

Απόμακρα πλέον γέλια ηχούν στ'αυτιά μου 

σάν ξεκουρδισμένες κιθάρες  ...

Κι όμως είχαμε ζωή πρώτα, χαρές, γλέντια, 

τραγούδια, ξεφαντώματα !

Καί χάθηκαν όλα λές καί τά ζούσαμε μόνο στά 

όνειρα μας  ...

Όμως θυμάμαι, τά παιδιά έπαιζαν κυνηγώντας 

τίς πεταλούδες, νέοι καί νέες αγαπιόμαστε  !!!

Οί άνθρωποι χαμογελούσαν ζούσαν τήν ζωή τους .

Εμείς τώρα κυνηγάμε τά όνειρα μας:

Οί άνθρωποι, απομεινάρια κάτι σκιές απ'τά παλιά 

πού κυκλοφορούν χωρίς πρόσωπο, σκυφτό κεφάλι 

χωρίς χαμόγελο, χωρίς αισιοδοξία σχεδόν γεμάτοι 

απελπισία, μέ ένα φύλλο πορείας στήν τσέπη 

η στό κινητό  ...

Βυθισμένοι στίς αναμνήσεις τους, Καλημέρα 

καλησπέρα χωρίς πλέον νά κοιτάζοναι στά μάτια ...

Μέ θλίψη καί απορία βλέπεις όλα γύρω σου σάν 

παλιά υλικά έτοιμα πρός ανακύκλωση  ...

Καί ή ζωή συνεχίζεται μέ τήν αβεβαιότητα άν 

υπάρχει αύριο, άν κάτι πρόκειται νά αλλάξει. 

Κι εγώ ακόμα προσπαθώ νά ισορροπήσω τό 

κορμί μου ακροβαντώντας ανάμεσα στήν αλήθεια 

καί στό ψέμα, στό όνειρο καί στήν πραγματικότητα. 

Στήν αγάπη καί στό μίσος, στή χαρά καί στήν λύπη. 

Στό σκοτάδι ή στό φώς, στήν δυστυχία ή στήν 

ευτυχία ;  Στήν πίστη καί στήν ελπίδα ...

Πόσο άραγε θά αντέξει ακόμα η τεντωμένη κλωστή 

πού κρέμεται η ζωή μας ; 

*Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΊΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΈΤΣΙ ΜΑΣ ΛΈΝΕ*

Δημήτρης Κεραμίδας

 Hamilton Ontario Canada 🇨🇦20/1/21

Copyrite ©️