ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

Βρέθηκα στό πατρικό μου σπίτι,

ύστερα από τόσα χρόνια ...

Πόσο μακρινά μού φαίνονται όλα.

Όμως εδώ γεννήθηκα.

Σκοτεινές εικόνες βγαίνουν από

τό συρτάρι τής θύμησης ...

***** ***** *****

Νά κάπου εδώ υπήρχε μία κερασιά,

πιό εδώ μία βερυκοκιά !

Τώρα, δέν υπάρχουν ....

Νά καί ή ακακία !

Αυτό τό δέντρο τό φύτεψα εγώ !

Σάν ήμουν τότε μαθητής,

στήν πέμπτη δημοτικού...

Στέκει μπροστά μου σάν προσδοκία:

Πυκνή ή φυλωσιά της, χαμογελάω ...

Νοιώθω πώς μέ καλοσώρισε !

Τό μικρό αεράκι κούνησε γιά λίγο,

τό φύλλωμά της, σά νά μού λέει,

εδώ είμαι ...

Τί νοσταλγία, τί πόνος ατελείωτος !

Όλα είναι ξεθωριασμένα στό μυαλό μου.

Όπως τό χρώμα στά ξύλινα πατζούρια ...

****** ****** *******

Άρχισαν τώρα οί εικόνες,

μία τρελή πορεία ...

Θυμήθηκα τό σκυλάκι πού τότε ...

Έπαιζα μαζί του !

Τά πρώτα δάκρυα άρχισαν νά τρέχουν :

Ή καρδιά μου άλλαξε ρυθμό ...

Κόμπος στό λαιμό μου ό καημός.

Πώς περάσαν τόσα χρόνια !

Αυτό τό σπίτι κάποτε, γέμιζε από φωνές !

Πέντε αδέρφια ....

Καί τό σπίτι τού πατέρα μας εγκαταλείφθηκε .

Όπως καί τά πουλιά πού εγκαταλείπουν,

τήν φωλιά τους .

******* ***** *******

Πολλά παιδιά εδώ στήν γειτονιά !

Γέμιζε τό σούρουπο από φωνές ....

Τώρα ;

Όπου πλανηθεί τό βλέμμα μου ,

στέκει εμπρός σέ κάποια ανάμνηση ...

Ένα σπίτι πιό πέρα από τό δικό μου,

έρημο κι αυτό....

Δέν έχει λουλούδια στήν αυλή του ...

Τρείς κοπέλες, καί δυό αγόρια,

έφυγαν κι απ'τό σπίτι αυτό ...

Πήγαν στήν πόλη ...Παντρεύτηκαν,

καινούριες υποθέσεις ....

****** ****** ******

Σεργιάνισα στήν αυλή τού σπιτιού μου,

μέ βλέμμα δακρυσμένο ...

Στήν αυλή εδώ πού γέμιζε ζωή !

Φωνές, φασαρία, κότες, γελάδια,

Καί άλογα !

Τώρα πού είναι όλα αυτά ;

Ταξιδεύουν κι αυτά μεσ'τό παρελθόν...

******* ****** ******

Τώρα βουρκωμένα τά μάτια,

γέμισαν δάκρυα άρχισαν νά κυλούν

στά μάγουλα μου μικροί καταρράκτες.

Μέ αναστατώνουν όλες μαζί οί φωνές !

Τού πετεινού τό λάλημα,

τό μουγκάνισμα τής αγελάδας,

τό χλιμίντρισμα τού αλόγου !

Θαρρώ όλα μαζί μέ φωνάζουν ....

Είμαστε εδώ-είμαστε εδώ

Μαζί μέ τίς δικές σου αναμνήσεις ....

Κράτησε καρδιά μου τόν πόνο σου,

μήν κλαίς άλλο...

Πές ήταν ένα όνειρο:

Κεραμίδας Δημήτρης Ιανουαρίου 31/2019

Copyrite