ΉΤΑΝΕ ΧΡΌΝΙΑ ΝΑΥΤΙΚΟΣ

 

Ό άντρας ό μελαχρινός 
μονάχος πού τά πίνει 
είναι βαρύς καί  σκεφτικός 
κι όλο θυμάται εκείνη  ...

Ήτανε χρόνια ναυτικός 
σκληρά τον έδερνε καημός 
πνιγότανε στό δάκρυ  :
Αλήθεια πίστεψε κι αυτός 
σέ μιά αγάπη δυστυχώς 
ψεύτικη δίχως άκρη  ....

Τώρα μέ θλίψη στήν ματιά 
καί πόνο στήν ψυχή του
τά δάκρυα του τά καυτά, 
πέφτουν μεσ'τό κρασί του :

Βλέμμα του έχει σκοτεινό,
πονάει ή ψυχή του 
μία γυναίκα πίστεψε 
κι αυτός μεσ 'τήν ζωή του !

Δημήτρης Κεραμίδας 
Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 🇨🇦20/10/20
Copyrite ©️