Βλέπω οι στάλες πέφτουνε
νομίζω πως χορεύουν
κι μένα τώρα οί σκέψεις μου
αλλού μέ ταξιδεύουν ...
Κοιτάζω έξω τήν βροχή
πώς πέφτουνε οί στάλες
μέ πάει σ'αλλη εποχή
που'χα χαρές μεγάλες !
Τότε πού ήμασταν μαζί
εκεί ό νούς μέ πάει ...
Αγκαλιασμένοι στήν βροχή
μούλεγες τραγουδάει!
Τόν έρωτα πού ζούσαμε
γεμάτοι ευτυχία
τώρα πού βλέπω τήν βροχή
με φέρνει δυστυχία.
Οί στάλες στό παράθυρο
τρέχουνε σάν ρυάκια
σάν τά δικά μου δάκρυα
πού τρέχουν απ'τα μάτια.
Θυμάμαι πού τής έλεγα
νά ακούσεις τήν βροχή ...
Γιατί γλυκιά μου πάντοτε
έχει κάτι νά σού πεί !
Μόνο νά δώσεις προσοχή
ο ουρανός σάν βρέχει
είναι η δική μας ή σιωπή
κι ό νούς αλλού μάς τρέχει ...
Μ'αγκάλιζες καί έλεγες ...
Εσύ 'σαι στό μυαλό μου
καί εγώ τότε νόμιζα
ζούσα τό ονειρο μου ...
Τώρα απ'τό παράθυρο
νά τήν βροχή κοιτάζω
εσένα μ'έφερε στό νού
μόνος αναστενάζω :
Δημήτρης Κεραμίδας
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦6/10/20
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου