Περαστικός είμαι κι εγώ, μέσα απ'την ζωή σου
θά ήθελα ειλικρινά μιά χαρη νά ζητήσω:
Δέν σού ζήτησα ν'ανοίξεις εσύ την αγκαλιά σου
μία θεσούλα ήθελα κι εγώ στά όνειρα σου ...
Έτσι εκεί σέ μιά γωνιά καί γώ γιά ν'ακουμπήσω,
νά έρθει καί η μοίρα μου λίγο νά τής μιλήσω ...
Μά δέν υπάρχουν όνειρα κι εμένα νά χωρέσουν ;
Νά μέ δεχτούν μου είπανε μάλλον δέν θά μπορέσουν .
Κι εγώ σάς χαμογέλασα, δέν έσκυψα κεφάλι
σάς είπα μόνο γιά χαρά απ'εδώ πάν καί οι άλλοι.
Ούτε στά όνειρα λοιπόν βλέπω πώς δέν χωράω
όμως χαλάλι σου ζωή εγώ σέ τραγουδάω !!!
Καί έχω κάτι νά σού πώ, πού έχω στήν ψυχή μου
ποτέ μου δεν σέ μίσησα ότι κι άν μ'έκανες ζωή μου.
Μ'ανθρώπους μέ συνάντησες μέ κάναν νά πονέσω,
αλήθεια δέν μπορώ ζωή όλους νά συγχωρέσω !
Θά πώ μόνο τούς ξέχασα, νά μήν βρεθώ κοντά τους
την μάσκα πού φορούσανε όλοι στά πρόσωπα τους .
Τώρα τούς έπεσε κι αυτή, καί είδα τή ματιά τους :
Πόση κακία έκρυβαν μέσ'την σκληρή καρδιά τους .
Αυτό λέγεται ποίηση ; Όπως καί νά τό κρίνεις
νά μάθεις πρώτα ν'αγαπάς καί τή χαρά νά δίνεις !
Ύστερα κρίνε όσο θές κι'αυτό δικαίωμα σου
μά θάνε πάντα αδειανή καρδιά καί αγκαλιά σου ...
Δημήτρης Κεραμίδας
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦15/10/20
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου