Μάνα Ελλάδα μου γλυκιά, τό βλέπω υποφέρεις,
πέσαν τά όρνια πάνω σου πώς θα τά καταφέρεις;
Μέ τα γαμψά τά νύχια τους,νά σέ κατασπαράξουν ...
Ότι όμορφο Ελληνικό, κοιτάζουν νά τ'αρπάξουν :
Ό πόνος μου αβάσταχτος , είναι γλυκιά πατρίδα
από τά ίδια σου παιδιά έχασες κάθε ελπίδα :
Δέν δύναται καί δεν μπορώ τουφέκι νά κρατήσω
θά πάρω δρόμους καί βουνά, πού δίκαια νά ζητήσω ;
Όμως η μούσα μούδωσε όπλο νάχω την πένα ...
Νά γρψω στον καθ'Ελληνα νά γράψω καί σέ μένα :
Όλ'ήμαστε υπεύθυνοι ότι τραβά η χώρα ...
Σταμάτα τά παράπονα, Ελλήνα καί προχώρα !
Πάψε καί πάντοτε νά λές, πώς όλο φταίνε άλλοι,
φταίς ρέ φίλε συνέλληνα , καί βάλτω στό κεφάλι.
Ελλάδα μου έτσι μπορώ, εγώ νά πολεμήσω
όσο θά ζώ υπόσχομαι όρκο θά τόν κρατήσω !
Στ'όνομα σου πίνω νερό , στήν σκέψη σου δακρύζω
μέ την καρδιά μου καί το νού εκεί στριφογυρίζω ...
Δημήτρης Κεραμίδας
Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 🇨🇦24/10/20
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου