ΣΥΓΓΝΏΜΗ ΣΟΎ ΖΗΤΏ ΚΑΡΔΙΆ ΜΟΥ

Καρδιά μου σέ πόνεσα πολύ,

δέν ξέρω άν μέ συγχωρέσεις ...

Πόρτα δέν σού έβαλα ...

νά σέ έχω κλειδωμένη ...

Κι όταν ερχόταν ό έρωτας

νά σέ ξεκλειδώσω ....

καί ότ'είχα όμορφο σε κείνον

νά τό δώσω ...

Μά σέ είχα πάντα ανοιχτή ...

Μέ είσοδο *ελευθέρας*

Καί μπήκαν μέσα σου πολλοί,

τόσοι όσοι χωρούσα ....

Γιατί έτσι ένοιωθα εγώ

τόν κόσμο αγαπούσα !

Ήρθε καί μιά άνοιξη...

Μέ τά θλιμμένα μάτια :

Τήν είδες καρδουλα μου εσύ,

κι έγινες κομμάτια ...

Τήν πήρες καί τήν έβαλες στήν

πιό ζεστή γωνιά σου !

Εκείνη βρήκε τήν χαρά μέσα

στήν αγκαλιά μου ...

************* ***********

*Άρχισε ή καρδιά μο
υ νά πονά :

Λέει μήν συνεχίσω ...

Καί τίς παλιές της τις πληγές

νά μήν τίς ξανά ξύσω *

-Έχεις δίκαιο καρδιά μου

τις πληγές γιά νά θυμάσαι

σέ πονέσαν, αγάπησες,

προδόθηκες, μά καρδιά μου

μήν λυγίζεις εσύ ήσουν

πάντα δυνατή!

Κι αυτή που ήρθε σάν άνοιξη

κι ήταν πληγωμένη ...

Γιά πάντα πιά νά ξεχαστεί

στή λήθη εκεί νά μένει !

Τήν πίστεψες γιά άνοιξη

ήταν μασκαρεμένει ...

Ήτανε κόρη τού βοριά

κρύα καί παγωμένη ...

Δημήτρης Κεραμίδας 5/03/20

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά

Δικαιώματα αποκλειστικά