ΤΗΝ ΠΌΡΤΑ ΜΟΥ ΧΤΥΠΙΣΑΝΕ ΑΠΌΨΕ ΟΊ ΑΝΑΜΝΉΣΕΙΣ

Μεσ'τά βαριά μεσάνυκτα

τήν πόρτα χτυπήσανε

Όλες μου οί αναμνήσεις

κι άσυλο ζητήσανε....

Άνοιξα λίγο γιά νά δώ *

καί όρμησαν λέγοντας...

Κάνει κρύο σέ παρακαλούμε

πάρε μας λίγο μέσα "

Καί μπαίνανε , καί μπαίνανε

ή μιά πίσω απ'τήν άλλη

εμένανε μέ ζαλήσαν

μ'έσπασαν τό κεφάλι.

Καί πιάσανε καί καθήσαν

Καρέκλες, καναπέδες "

Μέσα στά μεσάνυχτα ήθελαν

νά πιούνε καί καφέδες *

Στεκόμουν λίγο σκεφτικός,

σάν τί νά αποφασίσω;

Μούρθανε στά νυχτιάτικα

καφέ γιά νά τίς ψήσω.

Πρώτη μιλάει εκείνη ...

κάποτε κολλητή μου "

στο τέλος πού κατάντησε

έγινε ή πληγή μου ....

(Εγώ θά ήθελα νά πιώ

μου λέει καπουτσίνο...

Μόνο απ'τά χεράκια σου

έμαθα νά τόν πίνω *)

Άλλες θαρρώ γελάσανε

όλες μέ ειρωνεία ...

Λάθος κι άν μέ μετρήσανε

πληρώνουν μία μία.

Ακούστε όλες σπόρτησες,

κακός άνοιξα τήν πόρτα

καί ήρθατε νά μέ θυμίσετε

πώς περνούσαμε πρώτα "

Εδώ δέν είναι καφενές

ούτε καί καφετερία "

Μέ βρήκατε στά κάτω μου

λέτε νά ή ευκαιρία ....

Καλά κάνατε καί ήρθατε,

στιγμές νά μού θυμίσετε ...

Αυτές πού έζησα εγώ

κι εσείς μαζί μου ζήσατε "

Καί τώρα άντε στό καλό,

πάτε αλλού γιά τόν καφέ σας

έχω δύο λόγια νά σάς πώ

αυτό δέν μάθατε ποτέ σας ...

Όποιος κι άν είναι ό ρόλος σας

αναμνήσεις σέ τούτη τή ζωή ...

Νά ξέρετε σάς κουβαλάει

κάθε ανθρώπινη ψυχή.

Καί εγώ όλες σάς γεύτηκα,

ζήλια, μίσος, λίγη αγάπη

μόνο σ'αυτή μπερδεύτηκα

ήτανε ψεύτικη απάτη.

Καί τώρα αδειάστε τήν γωνιά

καμία σας εγώ δέν μισώ ...

Απλά δέν σάς ζητάω γιατί

ζείτε μέσα στό μυαλό.

Είσαστε όλες σας κομμάτια

μέσα από τήν ζωή μου ...

Στιγμές, γλυκιές, πικρές

εσείς μου κάνανε τό βίο *

Δημήτρης Κεραμίδας

Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 14/3/21

Copyrite