Νά ήταν λάθη στήν γραφή
γιά νά τά μελετήσω
καί ότι δέν μού άρεσε
νά άρχιζα νά σβήσω ...
γιά νά τά μελετήσω
καί ότι δέν μού άρεσε
νά άρχιζα νά σβήσω ...
Ζωή μου πιά δέν αντιδράς
κι όλα τά υπομένεις ...
Χάνεται ή ανθρωπότητα
εσύ τί περιμένεις;
Πούν'τό φιλί μας τό θερμό ,
πούναι ή αγκαλιά μας ;
Τό καλοκαίρι ό έρωτας
κι εμείς στή μοναξιά μας ...
Πώς σέ κατάντησαν ζωή;
Γιατί ζωή δέν είσαι ...
Κάτι από όνειρο κακό
φαίνεται νά μημήσε .
Πού είναι ζωή τα χάδια σου ;
Πού είναι οί χαρές μας ;
Μαζεύεις τά κομμάτια σου
κι εμείς τις συμφορές μας !
Μέσα στό όνειρο ζωή ,
μπορούμε νά σέ δούμε,
εκεί θά βρούμε μιά στιγμή
λίγο γιά νά χαρούμε .
Τώρα θαρρώ γκρεμίσματα
ζωή μου μας θυμίζεις
σέ μαύρα χρόνια της σκλαβιάς
πού πιά δέν τά ορίζεις ....
Πούναι το γέλιο τού παππού,
καί τής γιαγιάς αγκάλη;
Πότε τό εγγονάκι της
στήν αγκαλιά νά πάρει ;
Ζωή μας καί τόν έρωτα ,
έβαλες στά ληγμένα ...
Καί ζούμε χρόνια δύστυχα
μαύρα καταραμένα ...
Ζωή μου πώς αντέχεις πιά
νά ζείς σάν τήν σκιά σου ...
Χωρίς αγάπης τό φιλί
άδεια ή αγκαλιά σου .
Δημήτρης Κεραμίδας
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦26/09/20
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου