Κλείσε τά μάτια κι άφησε τό νού νά ταξιδέψει,
στά μέρη πού περάσαμε μαζί, εκεί νά ξεπεζέψει :
Εικόνες ανεξίτηλες νά έρθουν στήν ματιά σου
νά θυμηθείς πώς με ήθελες νά μ'έχεις αγκαλιά σου :
Άν ήταν όλα ψεύτικα, εσύ ήσουν μιά Ελαΐδα ...
Δέν ήσουν όπως πίστευα τού ήλιου μου αχτίδα !
Τώρα τό μίσος σου έγινε, πληγή καί μέ πονάει,
ακόμα καί στόν ύπνο μου έρχεται μέ ξυπνάει ...
Καί βασανίζεται ό νούς μέ πάει χρόνια πίσω,
εκεί πού χρόνια έτυχε μαζί σου νά τά ζήσω .
Τά λόγια μου ν'ακουστούν σάν καρδιάς μου χτύπο
η μούσα άς μου χάριζει τόν πιό ωραίο στίχο ...
Άλλαξε ρότα κι ανοιχτά πλεύσαι στό πέλαγος σου .
Ίσως καί δείς πιό καθαρά ποιός είναι ό εαυτός σου ...
Καί δείς αλήθειες τρομερές πού δέν καταλαβαίνεις
πίστεψες σέ αθλιότητες κρίμα καί ακόμα επιμένεις:
Όλα τώρα τά μετάτρεψες, σε μίσος και κακία ,
δέν σ'έχω πιά μεσ'τό μυαλό αντίο σου κυρία :
Άς έρθει πάλι ή νυχτιά, νά πέσει το σκοτάδι
Κι ό θρήνος τής σιωπής για ν'ακουστεί τό βράδυ !
Δημήτρης Κεραμίδας
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦21/09/20
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου