Τί στέκεσαι καί μέ κοιτάς,
ακίνητη μπροστά μου ;
Σέ βλέπω μέ πεθύμησες
έλα τώρα κοντά μου ...
Πού ήσουν καί μού έλειψες
φίλη μου μοναξιά μου ;
Έλα καί σέ περίμενα
στήν άδεια αγκαλιά μου :
Καί όταν σού μιλώ εγώ,
θέλω νά μέ κοιτάζεις.
Γιατί πρέπει νά σού τό πώ,
πλέον δέν μέ τρομάζεις ...
Όσο σέ βλέπω ν'άρχεσαι
καί νά μέ τριγυρίζεις
πώς δήθεν αδιάφορη
ένα σκοπό σφυρίζεις ...
Πάρε καρέκλα κι άραξε
κάτσε εδώ κοντά μου ...
Γιατί μαζί σου μοναξιά
ξεχνάω τό σβεντά μου!
Είδες πού τά κατάφερες,
καί νά σέ συμπαθήσω ...
Πάλι μαζί σου μοναξιά
γι'αγάπη θά μιλήσω !
Μαζί θά τραγουδίσουμε
πόνο πούχει αγάπη,
αυτό πού νοιώθει ή καρδιά
πού έμεινε μονάχη ...
Άντε καί καλός όρισες
κάτσε άμα γουστάρεις.
Πρέπει νά είσαι φρόνιμη
αλλιώς δρόμο θά πάρεις .
Όσες φορές πλησίασες
καί ήρθες στή ζωή μου ,
Ποτέ εσύ δέν μούδιωξες
πόνο απ'τήν ψυχή μου ...
Δημήτρης Κεραμίδας
Hamilton Ontario Canada
Περισσότερα εδώ στο προσωπικό μου λογαριασμό facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου