Είναι αργά  ...
Κι εγώ μένω άγρυπνος ακόμα. 
Οί σκέψεις διαδέχεται ή μία 
τήν άλλη συνωστισμός μεγάλος
μέσα στό μυαλό μου !
Μά ένα είναι τό ερώτημα καί 
την καρδιά μου πνίγει :
Εσύ ! Τί έγινες εσύ ;
Πού χάθηκες στούς πέντε 
ανέμους εσύ αγαπημένη μου !
Καί εγώ δέν έπαψα στιγμή νά 
κατηγορώ τόν εαυτό μου καί νά 
τού ρίχνω πάντα τήν ευθύνη γιατί; 
Γιατί χάθηκες απ'τήν ζωή μου .
Χρόνια τώρα πνιγμένος στις
σκέψεις ζώντας τήν μοναχικότητα. 
Δέν έπαψα στιγμή νά περιμένω 
τον γυρισμό σου !
Ά ! Νά, κάποιος μού χτυπάει μεσ'τά 
μεσάνυχτα τήν πόρτα  ...
Ποιός νά είναι πού μέ θυμήθηκε; 
Τέτοια ώρα !!!
Τρέχω ν'ανοίξω  ....
Ήταν ό βοριάς πού χτυπούσε γιά 
νά ανοίξω  την πόρτα νά περάσει 
μέσα ή μοναξιά μου ....
Τήν αγκαλιάσα  ...Καλός γύρισες 
μοναξιά μου ψέλλισα κι έπεσα 
πάνω στό κρύο μου κρεβάτι...
Δημήτρης Κεραμίδας 
Hamilton Ontario Canada 
29/09/20
Copyrite ![]()
Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020
ΚΑΛΟΣ ΉΡΘΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΟΥ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου