ΈΦΥΓΑ ...

Έφυγα νύχτα...

Από τήν πίσω πόρτα τής ζωής μου 

προσπαθώντας νά κλειδώσω μέσα 

στό δωμάτιο τής θύμησης μου, ότι 

μέ πίκρανε -Καί νά τά άφηνα πίσω μου 

γιά πάντα  !

Τελικά δέν τά κατάφερα οί χτύποι 

τής καρδίας μου ήταν τόσο δυνατοί !

Καί ξύπνησαν τά φαντάσματα από 

τόν βαθύ  λήθαργο τους ...

Μάταια προσπαθούσα νά τά ηρεμήσω 

μέσα στήν νύχτα, ένοιωθα τήν ανάσα τους

καί έβλεπα   τά πυρήνα άγρια μάτια τους ....

Προχώρησα λίγο στό σκοτάδι προσπερνώντας 

τίς βασανιστικές φωνές τής κακίας καί 

τού μίσους τού κόσμου πού άκουγα...

Γινόταν τόσο διαπεραστικές στ'αυτιά μου

τόσο πού πονούσε τό κεφάλι μου .

Όσο κι άν προσπαθούσα νά βιαστώ τά 

πόδια μου έμειναν καθηλωμένα  στό 

λασπομένο έδαφος πού μύριζε λάσπη από 

τήν προηγούμενη ώρα πού έριξε βροχή. 

Χάθηκα γιά λίγο στό σκοτάδι καί σχεδόν 

τρομαγμένα κοίταζα πίσω μου ....

Μόνο ή μοίρα μέ ακολουθούσε καί οί 

παράλογες τού κόσμου οι απαιτήσεις  ...

Όλα τά πρέπει του κόσμου ....

Ναί πρέπει νά είσαι καλός στή ζωή 

Όπως ολοι τους πρέπει, καί πρέπει όσπου

χάθηκα μεσ'τά πρέπει τους .

Τέλος φτάνοντας στό πρώτο ξέφωτο 

αναφώνησε ή καρδιά μου δυνατά  !

Ζωή, εγώ σέ αγάπησα όμως εσύ μέ 

πλήγωσες γιατιιιιιί; 

Τό γιατί ήχησε τόσο δυνατά στ'αυτιά μου  !

Καί μέ ξύπνησε από ένα όνειρο πού θέλω 

νά τό συνεχίσω ζώντας τήν πραγματικότητα. 

Καί νά κλειδώσω στό συρτάρι τής θύμησης

όλους εκείνους πού δέν έχουν θέση στην ζωή μου  .

Εκείνων πού δέν αξίζει ούτε κάν γιά νά τούς θυμάμαι :

Δημήτρης Κεραμίδας Σεπτέμβρη 23 /2019

Hamilton Ontario Canada