ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΤΟΥ ΞΕΝΗΤΕΜΈΝΟΥ

Παραπατόντας στή νυχτιά 

διαβάτης περπατάει  ...

Σέ κάθε πόρτα ανοιχτή

στέκεται καί ρωτάει :

Μήν είδατε τί έγιναν, 

πού πήγαν οί δικοί μου ;

Βρήκα τό σπίτι σφαλιστό

χορτάρια στήν αυλή μου  ...

Φύγανε μέ τόν χάροντα 

φτωχό μου παλικάρι, 

ξαράχνιασε τό σπίτι σου

κι άναψε τό λυχνάρι !

Στήν κάμαρα σου τη φτωχή 

η μάνα καρτερούσε  ...

Καί τό κρεβάτι σου στρωτό

γιά σένα τό κρατούσε ...

Τά δάκρυα μου τά καφτά,

τά άφησα νά τρέχουν 

στόν κόσμο είναι τυχεροί 

τά γονικά όσοι έχουν  !

Δέν σέ μισώ βρέ ξενιτιά 

δέν λέω αναθεμάσε  ...

Μά είναι πόνος αβάστακτος

Ελλάδα σάν θυμάσαι  🇬🇷❤!

Δημήτρης Κεραμίδας 

Hamilton Ontario Canada

Από τήν ποιητική συλλογή 

*Ανθολογία ενός μετανάστη*

Copyrite ©️

Περισσότερα εδώ στο προσωπικό μου λογαριασμό facebook