ΔΕΝ ΣΕ ΣΒΗΝΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Ποτέ δέν βγήκες απ'τό νού,

δέν σ'έσβησε ό χρόνος "

Όσο περνάει ό καιρός

ίδιος μένει ό πόνος :

Σέ κοίταζα στά μάτια σου

χίλια πουλιά σκορπούσαν ...

Γεμίζανε τόν ουρανό

καί γλυκοτραγοδούσαν *

Μέσα τούς γώ ταξίδευα

βαθιά σάν τα κοιτούσα...

Ένα μονάχα έβλεπα

τό πόσο σε ποθούσα *

Ήθελα νά'χα δυό ζωές

τήν μιά νά σού χαρίσω *

Τήν δεύτερη στό πλαϊ σου

σάν ίσκιος σου νά ζήσω...

Να'μαι άγγελος φύλακας,

δίπλα νά σέ προσέχω,

αφου ή μοίρα θέλησε

δική μου νά μήν σ'εχω ...

Ας μένει αγιάτρευτη πληγή,

ό πόνος άς φουντώνει "

Στά στήθια ή αγάπη μου

γιά σένα μεγαλώνει !

Κάθε ηλιοβασίλεμα

καί όταν σουρουπώνει

στό νού μου έρχεσαι εσύ

τό στήθος μου ματώνει :

Ποτέ δέν βγαίνεις απ'τό νού,

ούτε απ'τήν ψυχή μου "

Θά μείνει ή εικόνα σου

γιά πάντα στην ζωή μου !

Δημήτρης Κεραμίδας 16/5/21

Copyrite