ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ ΜΕ ΥΓΕΊΑ ΣΤΟΥΣ ΓΙΩΡΓΗΔΕΣ*

 

Στούς εορτάζοντες Γιώργιδες

Καί Γεωργιες Χριστός ανέστη *

Ένα ποίημα γιά τον Άγιο Γεώργιο

όπως το θυμάμαι από τό δημοτικό

σχολείο μου άρεσε τόσο πολύ πού

θα σας τό χαρίσω όπως το θυμάμαι.

Άγιος Γεώργιος *

Τό μάθατε τί έγινε σέ τόπο ξακουσμένο ;

Εκεί ηταν καί φώλιαζε θεριό καταραμένο.

Κι άν δεν τού δίναν άνθρωπο

νά φάει πρωΐ καί βράδυ,

κανένανε δε άφηνε νερό

νά πάει νά πάρει ...

Έπεσε καί στού βασιλιά καί στήν βασιλοπούλα,

γιά νά την φάει ό δράκοντες την όμορφη κορούλα *

Ο βασιλιάς με κλάματα τούς έλεγε σταθείτε,

όλο τον βιό μου πάρτε με, καί τό παιδί αφήστε.

Ό κόσμος τού απάντησε

όλος με στόμα ένα "

Δώσε μας τό κορίτσι σου

η παίρνουμε εσένα ...

Άγιος Γεώργιος τό άκουσε

απ'την Καππαδοκία *

Τό γρήγορο του άλογο

ανέβηκε μέ βία.

Βαρεί βιτσιά τ'αλογο του

στην βρύση κατεβαίνει ...

Βρίσκει την κόρη πού έστηκε

σαν μήλο παραμένει ...

Κι όταν άρχισε νά βγεί

όλα τά όρη τρέμαν ,

καί ή κόρη από τόν φόβο της

έμεινε δίχως αίμα "

~Φεύγα νέε μου νιούτσικε,

νά μήν σέ φάει κι εσένα,

αυτό τό άγριο θεριό

οπου θά φάει εμένα "

Σώπα καί ησύχασε κόρη καί μήν φοβάσαι,

καί τού κυρίου τ'όνομα πάντα νά τό θυμάσαι *

~ Σαν βγαίνει έξω ό δράκοντας,

καί επάνω τους ορμάει ...

Χώνει μέσα στό στήθος

ό Αί Γιώργης τό κοντάρι.

Καθώς το αίμα έτρεχε κι ό δράκος ξεψυχούσε

η κόρη μπρός το γονατιστή τόν παρακαλούσε.

Είμαι κόρη τού βασιλιά, πώς νά σ'ευχαρηστίσω;

Θά γίνει αμέσως θεμιτό ότι νά μού ζητήσεις.

Αν θές νά κάνεις χάρισμα κάνε μιά εκκλησία

καί μεσ'την μεση ζωγραφιά να'χει ένα καβαλάρη

να κονταρεύει το θεριό μέ ένα βαρύ κοντάρι.

Ίσως δέν είναι σωστά όσο θυμάμαι ζητάω

ταπεινά συγγνώμη τον δημιουργό του *

Χαρισμένο σέ όλους Γεώργιδες