ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΕΜΕΙΝΕΣ

Ώρες καθισμένος σέ ένα βράχο,

πλαϊ στήν ακρογιάλια τούτο

τό δειλινό αγναντεύοντας

τήν γαλήνη τής θάλασσας *

Έγειρε ό ήλιος, σέ λίγο θά κάνει

τήν τελευταία δρασκελιά του "

Κι ύστερα θά χαθεί στό βάθος

τού ορίζοντα "

Μέ ένα τσιγάρο σβησμένο

στά χείλη μου σκέφτομαι :

Σκέφτομαι τόσα πολλά ...

Καί ύστερα ό νούς μου

σταματάει κοντά σέ σένα ...

Τό τσιγάρο στά χείλια μου

άρχισε νά διαλύεται, καί

νευρικά τό δαγκώνω όσπου

αισθάνομαι τήν πικρή γεύση

τής νικοτίνης στό στόμα μου .

Πρίν ό ήλιος χαθεί ήθελα νά

σού γράψω κάτι, όπως άν μού

έλειψες, η όχι :

Νά σού γράψω μέ λόγια απλά,

λόγια τής ψυχής μου γυμνά, όπως

αυτά πού γράφουν τήν ποίηση *

Τό σ'αγαπώ δεν θέλει μπαχαρικά

ποτέ νά νοστημίσει ...

Τό σ'αγαπώ θέλει δύναμη ψυχής,

θέλει γενναία καρδιά !

Θυμάσαι ;

Πού μου έλεγες :

--"Αυτό πού μού αρέσει σέ σένα

είναι ό απλός καί καθαρός λογος σου "

Μέ έκανες κι ένιωθα

τότε τόσο όμορφα !

Ναί έτσι ήμουν καί είμαι "ντόμπρος"

καί αληθινός μόνο εσύ δέν ήσουν

αυτή πού νόμισα ...

Δεν ήσουν αληθινή, πάρα μόνο

μία περαντζάδα από τήν ζωή μου ...

Έ, καί λοιπόν ;

Ακριβώς αυτή ήσουν

Έ καί λοιπόν τί έγινε;

Τίποτα τό σπουδαίο γιά σένα .

Απλά "

Άφησες μιά καρδιά βυθισμένη

στίς σκέψεις νά κοιτάζει μέ

πικρές μνήμες τά ηλιοβασιλέματα.

Δημήτρης Κεραμίδας 12/5/21

Copyrite