Απλώθηκε ή σκέψη μου κι έγινε πεδιάδα,
ένα λιβάδι ανθόσπαρτο μέ μιά χρυσή λιακάδα *
Αφήνοντας τό βλέμμα μου παντού νά σεργιανήσει
έφτασε στόν ορίζοντα πέρα εκεί στήν δύση !
Σέ όποια πατρίδα, κι άν θά πάς όσες καί νά γνωρίσεις
τήν όμορφη Ελλάδα μας θά τήν αναζητήσεις *
Εκεί κι εμένα τριγυρνά θλιμμένη ή σκιά μου ...
Μού φέρνει μνήμες όμορφες στό παρελθόν μακριά μου .
Καί τώρα μέ τήν πένα μου, σκαλίζω τό μυαλό μου
ό,τι κι άν γράψω κι ό,τι πώ είναι μόνο δικό μου "
Θέλω νά βγεί απ'τήν ψυχή καί στό χαρτί νά γράψω
νιώθω γαλήνη στήν ψυχή( διαβάζοντας) νά κλάψω *
Τώρα οί μνήμες τού μυαλού ζητούν ελευθερία ...
Τούτες οί μέρες πού έρχονται βρήκαν τήν ευκαιρία *
Μού έρχονται όλες μαζί, καί πού σειρά νά βάλω ;
Αρκούμε μόνο γιά νά πώ παράπονο μεγάλο ...
Γιά σένα Ελλάδα μου γλυκιά, τόσο πολύ μού λείπεις
Ούτε λεπτό ούτε στιγμή απ'τό μυαλό δέν βγήκες *
Παντού τριγύρω θάλασσα Ελλάδα σέ δροσίζει ...
Καί τό γαλάζιο χρώμα σου παντού χαρά γεμίζει !
Αυτή εικόνα όμορφη, δέν βγαίνει απ'τό μυαλό μου
Ελλάδα μου αγάπη μου, σού είπα τόν καημό μου *
Η σκέψη μου μένει σκιά, εκεί νά τριγυρινάει,
γι'αυτούς πού γιά πάντα έχασα μέ δάκρυα ρωτάει *
Έ, δέν βαριέσαι έβγαλα γιά λίγο τόν καημό μου,
είπα δυό λέξεις μοναχά τό είχα παράπονο μου .
Ελλάδα μου ό,τι αγάπησα εκεί είναι ριζωμένο *
Μόνο εγώ .... σέ άφησα ίσως ήταν τό πεπρωμένο *
Αυτό πού εγώ δέν μπόρεσα ποτέ νά τό αλλάξω ...
Δέν μέ νοιάζει άν πάλι εγώ πατρίδα μου να κλάψω *
Δημήτρης Κεραμίδας
19/12/21 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου