Σάν τήν γαλήνη τούτη δώ 
νάταν καί ή ψυχή μου ...
Τίποτα νά  μήν άκουγα 
μονάχα τήν σιωπή μου *
Κι ή σιωπή μου βγάζει κραυγές 
άνθρωποι δέν ακούνε  ;
Ίσως γιατί έχουν καί αυτοί 
δικά τους γιά νά πούνε  ...
Τού κόσμου τά παράπονα 
δέν βρίσκουν  ησυχία ,
καί ό καθένας στήν καρδιά 
έχει  μιά τρικυμία  ...
Λείπουν πολλά απ'τήν ζωή 
τό γέλιο καί αγάπη, 
κι άλλα πολλά πώς νά τά δεί 
τό δακρυσμένο μάτι ;
Μία αγκαλιά όταν θά βρείς 
κι αυτό πού λέν αγάπη 
γαλήνη θάβρεις στήν ψυχή 
καί στής καρδιάς τά βάθη *
Κι όσο κοιτάζω τί μπορεί 
η φύση  νά μάς δείξει  ...
Μέ πιάνει τό παράπονο 
ό πόνος καί η θλίψη "
Δημήτρης Κεραμίδας 2812/21
(Φώτο από φίλη μου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου