Σάν τήν γαλήνη τούτη δώ
νάταν καί ή ψυχή μου ...
Τίποτα νά μήν άκουγα
μονάχα τήν σιωπή μου *
Κι ή σιωπή μου βγάζει κραυγές
άνθρωποι δέν ακούνε ;
Ίσως γιατί έχουν καί αυτοί
δικά τους γιά νά πούνε ...
Τού κόσμου τά παράπονα
δέν βρίσκουν ησυχία ,
καί ό καθένας στήν καρδιά
έχει μιά τρικυμία ...
Λείπουν πολλά απ'τήν ζωή
τό γέλιο καί αγάπη,
κι άλλα πολλά πώς νά τά δεί
τό δακρυσμένο μάτι ;
Μία αγκαλιά όταν θά βρείς
κι αυτό πού λέν αγάπη
γαλήνη θάβρεις στήν ψυχή
καί στής καρδιάς τά βάθη *
Κι όσο κοιτάζω τί μπορεί
η φύση νά μάς δείξει ...
Μέ πιάνει τό παράπονο
ό πόνος καί η θλίψη "
Δημήτρης Κεραμίδας 2812/21
(Φώτο από φίλη μου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου