ΠΑΡΆΚΛΗΣΗ ΣΤΉΝ ΜΟΎΣΑ ΜΟΥ

 

Μούσα μου βόηθα νά χαρείς

νά γράψω ένα ποίημα

να'ναι τής Άνοιξης άνθος

καί τού Αιγαίου κύμα ...

Νά είναι χτύπος τής καρδιάς

ή κάθε συλλαβή μου,

να'ναι κατάθεση ψυχής

στήν ίδια τήν ζωή μου *

Εικόνες νά πετάγονται

μέσα απ'τόν κάθε στίχο "

ν'ακούνε όλοι τής σιωπής

τόν πονεμένο ήχο ...

Νά βγάζει κι ένα παράπονο

ή πένα δακρυσμένη

τήν ποίηση πού έγραψε

δικαίωση προσμένει....

Μούσα μου άν μέ αγαπάς

έλα βοήθησέ με ...

Έχω ένα παράπονο

άν θέλεις λύτρωσε με"

Βοήθα νά γίνουνε κλαριά

όλα μου τά στιχάκια ...

Οί λέξεις οδικά πουλιά

νά λένε τραγουδάκια !

Μούσα σού ήμουνα πιστός

αυτό στό υπογράφω ...

Απ'την στιγμή που τόλμησα

στίχους εγώ νά γράφω *

Καί βρέθηκα σέ δύσβατα

δύσκολα μονοπάτια,

εδώ πού λόγιοι ποιητές

τ'άλογα λένε άτια "

Καί δίστασα γιά νά βρεθώ

στόν κόσμο τών γραμμάτων

σάν δορυφόροι όλοι τους

κι εγώ μικροκυμάτων ....

Μή μέ κοιτάς περίεργα,

μούσα αγαπημένη ,

μόνο τήν βοήθεια σου

ή καρδούλα μου προσμένει *

Βόηθησε τό ποίημα μου

νά μήν γελά ... μήν κλαίει ...

Νά μείν'στού κόσμου τήν ψυχή

τραγούδι νά τό λέει *

Τέλος μήν έχει καί αρχή

αρχή νά ειν'τό τέλος ...

Στεφανοσέ με ποιητή

τό έκανα τό χρέος ....

Δημήτρης Κεραμίδας 21/12/21

Copyrite ( Φώτο από το διαδίκτυο)