Τά λόγια μου είναι καρφιά ...
Πολύ απελπισμένα "
Σάν τα καρφιά πού κάρφωσαν
Χριστέ μου καί εσένα *
Νά τρυπίσουν τίς καρδιές,
πού δέν μετανοούνε "
Τόν πόνο τόν ανθρώπινο
δέν τόν κατανοούνε *
Τό θείο δράμα έρχεται,
μπροστά μου καί τό βλέπω *
Τον σπαραγμό τής Παναγιάς
Θεέ μου δέν αντέχω "
Νά βλέπει τό μονάκριβο,
καί τόν μονογενίτης *
Πού τόν καρφώνουν στό σταυρό,
νά λιώνει ή ψυχή της "
Καί στόν σταυρό τόν κρέμασαν
όπως καί έναν ληστή ...
Ένα αγκάνθινο στεφάνι
τού βάλανε στήν κεφάλι "
Νεράκι τούς εζήτησε
καθώς εξεψυχούσε ,
κι ένας στρατιώτης τών Ρωμιών
τό στήθος του τρυπούσε "
Κι αντί νερό οί άπιστοι
μέ ξίδι τόν πότισαν ...
Από τό αίμα που'τρεχε
παντού άνθη γέμισαν *
Δημήτρης Κεραμίδας 29/4/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου