Τά λόγια του πάντα απλά,
καί όλα μετρημένα ...
Σαν τής ζωής του τίς στιγμές
απ'την ψυχή βγαλμένα !
Εύκολα καί στό στοχασμό
νερό μεσ'τό ρυάκι ...
Μιλάνε γιά τό χωρισμό
καί κλαίνε γιά αγάπη.
Τόνους έχουνε λιγοστούς
ούτε περισπωμένες ...
Οί στίχοι πόνοι ερημιάς
αγάπες ξεχασμένες :
Άλλοι έχουνε καημό
καί πόνο στην ψυχή τους ,
καί άλλοι αγωνίζονται
δίκαια στήν ζωής τους !
Κι όσο η πένα προχωρά
στίχους νά σχηματίζει
νιώθω τόν πόνο στην καρδιά
ψυχή του νά δακρύζει .
Καί γίνεται ή πένα του
τού πονεμένου δάκρυ ...
Μά πολεμάει τ'άδικο
ώς τού γκρεμού την άκρη.
Δέν γίνεται αντιληπτή
σάν τή σκιά περνάει..
Τό ποίημα απ'τον στίχο του
αρχίζει νά πονάει ...
Καί νάτην καί ή κριτική
Θεέ τί μεγαλείο !
Γιά νά σέ φάει έρχεται
σάν όρθιο θηρίο ...
Τότε παίρνει αυθόρμητα
τό λόγο της ή μούσα ...
Καί λέει εγώ σέ πόνεσα
μά πάντα σ'αγαπούσα !
Γράψε λοιπόν ότι μπορείς
κι ότι θέλει ψυχή σου ...
Αυτοί π'αλήθεια σ'αγαπούν
θα'ναι πάντα μαζί σου !
Καί βάλε τήν υπογραφή
στά γραφόμενα σου ...
Καί κλείσε όσους αγαπάς
βαθιά μεσ'την καρδιά σου !
Δημήτρης Κεραμίδας
Hamilton Ontario Canada ❤6/11/20
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου