Βρέθηκα στό πατρικό μου σπίτι,
ύστερα από είκοσι χρόνια :
Πόσο μακρυνά μού φαίνονται όλα.
Όμως εδώ γεννήθηκα, τώρα αρχίζουν
οί ξεθωριασμένες εικόνες νά βγαίνουν.
Μία, μία από τό συρτάρι τής θύμησης.
Νά, κάπου εδώ υπήρχε μία κεράσια,
κάπου εδώ μιά βερυκοκιά ... Τώρα ;
Δέν υπάρχουν πιά ...
Νά ή ακακία ! Αυτό τό δέντρο εγώ
τό φύτεψα όταν ήμουν μαθητής,
στήν πεμτη δημοτικού σχολείου.
Στέκεται μπροστά μου σάν προσδοκία.
Πυκνή ή φυλλωσιά της !
Τό μικρό αεράκι θρόϊσε τό φύλλωμά της,
χαμογελάω , νιώθω μέ καλοσώρισε ,
αισθάνομαι σά νά μού λέει εδώ είμαι,
μέ τίς δικές σου αναμνήσεις :
Τί νοσταλγία, τί πόνος !
Όλα είναι ξεθωριασμένα μέσα στό μυαλό μου.
Όπως τό χρώμα στά ξύλινα παντζούρια :
Τώρα οί εικόνες άρχισαν μιά τρελή πορεία !
Θυμήθηκα τό σκυλάκι, πού τότε έπαιζα
μαζί του. Κόμπος στό λαιμό μου ό καημός.
Πώς περάσαν τόσα χρόνια !
Αυτό το σπίτι κάποτε πού γέμιζε μέ φωνές !
Πέντε αδέρφια ...
Καί τό σπίτι εγκαταλείφθηκε , όπως καί
τά πουλιά εγκαταλείπουν τή φωλιά τους.
Πολλά παιδιά εδώ στήν γειτονιά !
Γέμιζε τό σούρουπο φωνές !
Τώρα .... Παντού ερημιά .
Όπου πλανηθεί τό βλέμμα μου στέκεται μπρός
μου καί μιά ανάμνηση .
Ένα σπίτι πιό πέρα απ'τό δικό μου ...
Έρμο κι 'αυτό : Δέν έχει λουλούδια πιά
στήν αυλή του.
Πιό πέρα κάποιο άλλο, μισογκρεμισμένο
πού δέν άντεξε στήν ορμή τού χρόνου.
Σεργιάνισα στήν αυλή τού σπιτιού μου,
μέ βλέμμα δσκρυσμένο .
Στήν αυλή εδώ πού γέμιζε ζωή, φωνές,
γέλια , καί φασαρία.
Κότες - γελάδια - άλογα πού είναι όλα αυτά ;
Ταξιδεύουν μεσ'τό παρελθόν.
Καί τώρα πού βρέθηκα εδώ μέ αναστατώνουν,
όλες μαζί οί φωνές τους !
Τού πετεινού τό λάλημα, τό μουγκάνισμα τής
αγελάδας, τό χλιμίντρισμα τού αλόγου, τό
γάβγισμα τού σκύλου :
Θαρρώ όλα μαζί με φωνάζουν !
Είμαστε εδώ -είμαστε εδώ !
Είμαστε οί δικές σου αναμνήσεις .
Κεραμίδας Δημήτρης Hamilton Ontario Canada
ύστερα από είκοσι χρόνια :
Πόσο μακρυνά μού φαίνονται όλα.
Όμως εδώ γεννήθηκα, τώρα αρχίζουν
οί ξεθωριασμένες εικόνες νά βγαίνουν.
Μία, μία από τό συρτάρι τής θύμησης.
Νά, κάπου εδώ υπήρχε μία κεράσια,
κάπου εδώ μιά βερυκοκιά ... Τώρα ;
Δέν υπάρχουν πιά ...
Νά ή ακακία ! Αυτό τό δέντρο εγώ
τό φύτεψα όταν ήμουν μαθητής,
στήν πεμτη δημοτικού σχολείου.
Στέκεται μπροστά μου σάν προσδοκία.
Πυκνή ή φυλλωσιά της !
Τό μικρό αεράκι θρόϊσε τό φύλλωμά της,
χαμογελάω , νιώθω μέ καλοσώρισε ,
αισθάνομαι σά νά μού λέει εδώ είμαι,
μέ τίς δικές σου αναμνήσεις :
Τί νοσταλγία, τί πόνος !
Όλα είναι ξεθωριασμένα μέσα στό μυαλό μου.
Όπως τό χρώμα στά ξύλινα παντζούρια :
Τώρα οί εικόνες άρχισαν μιά τρελή πορεία !
Θυμήθηκα τό σκυλάκι, πού τότε έπαιζα
μαζί του. Κόμπος στό λαιμό μου ό καημός.
Πώς περάσαν τόσα χρόνια !
Αυτό το σπίτι κάποτε πού γέμιζε μέ φωνές !
Πέντε αδέρφια ...
Καί τό σπίτι εγκαταλείφθηκε , όπως καί
τά πουλιά εγκαταλείπουν τή φωλιά τους.
Πολλά παιδιά εδώ στήν γειτονιά !
Γέμιζε τό σούρουπο φωνές !
Τώρα .... Παντού ερημιά .
Όπου πλανηθεί τό βλέμμα μου στέκεται μπρός
μου καί μιά ανάμνηση .
Ένα σπίτι πιό πέρα απ'τό δικό μου ...
Έρμο κι 'αυτό : Δέν έχει λουλούδια πιά
στήν αυλή του.
Πιό πέρα κάποιο άλλο, μισογκρεμισμένο
πού δέν άντεξε στήν ορμή τού χρόνου.
Σεργιάνισα στήν αυλή τού σπιτιού μου,
μέ βλέμμα δσκρυσμένο .
Στήν αυλή εδώ πού γέμιζε ζωή, φωνές,
γέλια , καί φασαρία.
Κότες - γελάδια - άλογα πού είναι όλα αυτά ;
Ταξιδεύουν μεσ'τό παρελθόν.
Καί τώρα πού βρέθηκα εδώ μέ αναστατώνουν,
όλες μαζί οί φωνές τους !
Τού πετεινού τό λάλημα, τό μουγκάνισμα τής
αγελάδας, τό χλιμίντρισμα τού αλόγου, τό
γάβγισμα τού σκύλου :
Θαρρώ όλα μαζί με φωνάζουν !
Είμαστε εδώ -είμαστε εδώ !
Είμαστε οί δικές σου αναμνήσεις .
Κεραμίδας Δημήτρης Hamilton Ontario Canada
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου