Σαλτάρισα στούς δρόμους τής απελπισίας, νά γλυτώσω
απ'τό ανθρώπινο άδικο : Ποιός έκανε τόσο σκληρή τήν
καρδιά τους ; Καί κλείστηκαν οι άνθρωποι στό καβούκι
τής μοναξιάς τους ... Φωνάζεις καί δεν σέ ακούει κανείς
λές πονάς, καί σαρκαστικά γελάνε ...
Δέν έχουν πιά εμπιστοσύνη, ό άνθρωπος στον άνθρωπο
καί συνεχώς χάνεται ή ανθρώπινη υπόσταση. Ή αξία ή
αξιοπρέπεια, η συνεργασία, ή επιβίωσης, ό σεβασμός
στην ζωή μας ! Άνθρωποι πεινάνε ζητούν αέρα γιά νά
αναπνεύσουν, νερό γιά νά ξεδιψούν ...Όλα χάνονται καί
γίνονται πακέτα εμπορίας. Εσύ ανήμπορος κοιτάς καί μέ
κόπο συγκρατείς τά δάκρυα σου !
Μήν χάνεις άλλο τόν χρόνο σου έλα μαζί μας βρές τους
(ανθρώπινους)ανθρώπους όσους απόμειναν ίσως έτσι νά
σώσουμε κάτι από τά χέρια καί τά νύχια τών όρνεων και
τά χερια τών βασανιστών τής ανθρωπότητας !
Κοίτα γύρω σου υπάρχουν ακόμα άνθρωποι μήν σταματάς
μήν εγκαταλείπεις, μήν χάνεις τήν ελπίδα σου όλα θά
περάσουν σάν ένα κακό όνειρο !!!
Δημήτρης Κεραμίδας
Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 30/11/20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου