Τό βλέμμα ρίχνω στό κενό
πάλι εσύ μπροστά μου ...
Τά χέρια μου σού ανοίγω
νά μπείς στήν αγκαλιά μου.
Ή οπτασία χάνεται ...
Σαν σύννεφο απλώνει ,
τότε νά καί η μούσα μου
πλαϊ μου σάν ζυγώνει:
Μέσα στά μάτια μέ κοιτά
τό δάκρυ μου σφουγκίζει
την βλέπω νά χαμογελά
ελπίδες μέ γεμίζει !
Μά ή γλυκιά σου ή μορφή
από το νού δέν βγαίνει,
γιατί σέ έχω στήν ψυχή
μέσα βαθιά βαλμένη !
Σάν πέφτει τό απόβραδο
λίγο σάν σουρουπώνει
νιώθω ένα παράπονο
τά μάτια μου βουρκώνει .
Γιατί νά είσαι μακριά;
Στ'άπειρο ταξιδεύω
κοντά σου είμαι μέ τό νού
τά χείλη σου γυρεύω !
Δημήτρης Κεραμίδας
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦28/11/20
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου