Πώς φύγανε οί άνθρωποι, στό πουθενά χαμένοι;
Αυτοί πού ζούσαν δίπλα μας, πάντα αγαπημένοι !
Μιλούσαν γιά τήν γειτονιά, μέ σεβασμό καί χρέος,
καί ένιωθες τήν ζεστασι ά μες τήν καρδιά σου δέος !
Τώρα τά χρόνια άλλαξαν, οί γείτονες χαθήκαν ...
Τήν ομορφιά τής γειτονιάς, λές τήν απαρνηθήκαν :
Κανένας τώρα δέν μιλά, πιά γιά τήν γειτονιά του
όλα τά βλέπει μακρινά, θαμμένα στήν καρδιά του .
Σέ κάθε μία γειτονιά, παιχνίδια καί τερτίπια ...
Πρώτη αγάπη στήν καρδιά, πρώτα καρδιοχτύπια !
Όλα πιά τώρα χάθηκαν, κάθε παλιά συνήθεια
άνθρωποι λές καί 'εμειναν χωρίς καρδιά στά στήθια.
Νοστάλγισα τήν γειτονιά, καί τά βιώματα της
πάντα θά μένει στήν καρδιά, όσο κι'άν ζώ μακριά της.
Ξυπόλυτοι στίς γειτονιές, τρέχαμε όλη μέρα ...
Παντού οί παιδικές φωνές, μόλις χάραζε μέρα ...
Όλα αυτά σάν σκέφτομαι, μέ πιάνει απελπισία,
πώς έγιναν οί άνθρωποι, πιά είναι ή κοινωνία ;
Δημήτρης Κεραμίδας
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦17/08/20
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου