Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ

 

Μαζεύω πόνους καί χαρές 

λύπες ή καταστροφές 

τού κόσμου τά παράπονα 

θά τό έλεγα άν θές  ...

Καί λέξη, λέξη κάνοντας 

τήν πρώτη συλλαβή μου

βλέπω πώς είναι ό καημός 

καί από τήν ψυχή μου !

Καί τότε μπαίνεις πιό βαθιά 

στό ίδιο σου τό ποίημα 

γιατί δέν ψάχνεις γιά νά βρείς 

ούτε θύτη ή θύμα  ...

Τού κόσμου αναστεναγμούς

μαζεύεις λέξη λέξη  ...

Κι ύστερα πάλι απορείς 

σάν ποιός νά σέ πιστέψει; 

Ποίηση είναι ή ψυχή, 

πού ό ποιητής τή γδύνει

καί ότι μέσα της καλό 

απλόχερα στό δίνει !

Κανείς τό λέω ευθαρσώς 

δέν πρέπει γιά νά κρίνει  ...

Γιατί πάντοτε ό ποιητής 

λαμβάνει τήν ευθύνη !

Κι ότι εσένα έδωσε 

στό λόγο το γραφτό του

ίσως ήταν πόνος ψυχής 

η τό παράπονό του :

Ό ποιητής δέν ζήτησε 

νά τόν χειροκροτήσεις

κι άν τό ποίημα δέ σού άρεσε 

κάλλιο νά μήν μιλήσεις  ...

Ποίημα όμορφα βότσαλα 

διαλέγεις ένα, ένα 

σκόρπιες λέξεις πού μάζεψα 

καί έδωσα σέ σένα  !

Ό ποιητής τήν ποίηση 

έχει γιά συντροφιά του ,

αυτή είναι η αγάπη του 

γεμίζει τήν καρδιά του !

Ποίηση είναι ή ψυχή 

πού πάντα τραγουδάει !

Μόνο αγάπη νά σκορπά, 

ποτέ δέν σού ζητάει  ...

Δημήτρης Κεραμίδας

 Χάμιλτον Οντάριο Καναδά 🇨🇦5/08/20

Copyrite ©️