Έβλεπα χτές στον ύπνο μου,
πώς ήμουν σ'ένα κήπο ...
Καί αφουγκραζόμουνα
ενός θρήνου τόν ήχο "
Άνοιξα καλά τ'αυτιά
ν'ακούσω αυτόν τό θρήνο "
Δέν ήταν κλάμα από βιολί
ούτε από κλαρίνο ...
Ενός πουλιού ό σπαραγμός
παράπονο τού Γκιώνη "
Κλαίει πικρά καί μέ καημό
σάν παίρνει καί νυχτώνει.
Μοιάζει μέ κλάμα τού παιδιού
τόσο πολύ θλιμμένο ...
Τί τού συμβαίνει τού πουλιού
καί κλαίει λυπημένο ;
Τό κλάμα του συγκίνησε
κι εμένα τήν καρδιά μου "
Στό μαξιλάρι τρέξανε
καυτά τά δάκρυα μου .
Ξύπνησα απ'τόν ύπνο μου
σκουπίζοντας τό δάκρυ,
καί σκέφτηκα τόν Γκιώνη
άν κλαίει γιά αγάπη *
Δημήτρης Κεραμίδας 3/6/21
Copyrite 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου