Με συντροφιά την πένα μου
την μούσα μου πιό πέρα
μέ τά φτωχά στιχάκια μου
περνάω τήν ημέρα :
Γράφω χαμένους έρωτες
αγάπες πονεμένες
είναι οί λέξεις τής ψυχής
απ'την καρδιά βγαλμένες ...
Δέν είμαι εγώ ό ποιητής
νά μέ χειροκροτήσουν ...
Μόνο μ'αγάπη στήν καρδιά
γιά νά μέ χαιρετήσουν !
Γιατί σέ τούτη τήν ζωή
χάνεται ή αγάπη
καί κάθε μέρα ό ντουνιάς
ξεσπά σέ μαύρο δάκρυ :
Καί όσο νοιώθω άδεια
τώρα τήν αγκαλιά μου
μέ δύο στίχους τρυφερούς
γλυκαίνει ή καρδιά μου !
Κι'άντε νά περάσει μέρα
καί τούτη ή στιγμή,
γιά νά πάμε πάρα πέρα
μέ ελπίδα στήν ψυχή !
Δημήτρης Κεραμίδας
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦30/12/20
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου