ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ Η ΣΙΩΠΉ ΜΟΥ

Μίλα μου , μού λές μίλα μου ...

Κι εγώ σέ κοιτάζω μέσα στά

μάτια σου σαστισμένος ...

Σάν τί νά σού πώ τούς όρκους ;

καί τίς υποσχέσεις σου ; που

τίποτα δέν κράτησες ...

Νά σού θυμίσω πόσα όνειρα

κάναμε μαζί καί ;

Τί κράτησες απ'όλα αυτά ;

Τίποτα, καί μού λές νά σού

μιλήσω πώς νά σού, μιλήσω ;

Αφού σκότωσες μέσα σου τήν

δική σου αλήθεια εγώ πώς

νά γλυτώσω τήν δική μου ;

Πνιγμένος στόν καημό μου

καί τό δάκρυ καί βλέποντας

όλα τά κομμάτια τής ζωής μου

εδώ τριγύρω μου σκόρπια ...

Πώς νά σού μιλήσω πώς ;

Έπνιξες καί τήν σιωπή μου ακόμα ....

Πώς λοιπόν νά σού μιλήσω πώς ;

Χτίσαμε στήν άμμο όλα γκρέμισαν

τα παρέσυρε τό κύμα τής υποκρισίας.

Δέν έχω δύναμη νά σού μιλήσω ...

Όχι, δεν μπορώ ...

Άρχισαν πάλι τά φαντάσματα νά

μέ τριγυρίζουν να μαζεύονται στά

εραπεία καί στά χαλάσματα μου . .....

Οί δρόμοι καί τά σοκάκια τής ψυχής μου

εκεί που σεργιανούσαμε μαζί θυμάσαι ;

Δέν έχουν πλέον ανθούς, ούτε πουλιά

νά τραγουδούν τόν έρωτά μας ...

Μόνο κοράκια καί γύπες πού κατασπαράζουν

ότι απόμεινε από κείνον τόν έρωτά μας ...

Καί εσύ ακόμα μού λές μίλα μου ....

Δέν μού άφησες ούτε τήν σιωπή μου

ικανή νά μπορέσει νά σέ απαντήσει ...

Ας σού μιλήσουν οί όρκοι ,οί υποσχέσεις

καί κείνα τα όνειρα πού κάναμε μαζί !

ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΕ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΜΟΥ

Δημήτρης Κεραμίδας Οκτώβριος 17 /2019

Hamilton Ontario Canada

Copyrite