Πάλι με πνίγει ό θυμός
πώς νά χαμογελάσω ;
Στά στήθια βγαίνει στεναγμός
θέλω νά τήν ξεχάσω.
Μπροστά μου έρχεται αυτή
πού ήρθε στήν ζωή μου ...
Ήταν ή χαριστική βολή
πού'δωσε στην ψυχή μου :
Μέ γέλασε τό ψέμα της
μέ τήν υποκρισία
στό ψεύτικο τό βλέμμα της
φαινότανε κυρία ...
Καί τώρα ή εικόνα της
στό νού μου τριγυρίζει...
Όπου ρίξω τό βλέμμα μου
εκείνη αντικρίζει.
Τά λόγια της ήταν γλυκά
κάθε πού μού μιλούσε,
ήτανε τόσο τρυφερά
νόμισα μ'αγαπούσε ...
Τώρα...εξαφανίστηκε
ποιός ξέρει πού γυρίζει,
μένα ή ζωή γκρεμίστηκε
πόνος μέ βασανίζει :
Είχα γαλήνη στήν καρδιά
μού άφησες τρικυμία...
Μήν βρείς ποτέ σου αγκαλιά
ούτε καί ηρεμία .
Τί λόγια άσχημα νά πώ ;
Μήπως καί ηρεμήσω
ανάθεμα σε σ'αγαπώ
καί πώς νά σέ μισήσω.
Μπράβο καί σένα βρέ ζωή
μέ τίς δοκιμασίες ...
Αντέχει ή δική μου ψυχή
στείλε κι άλλες (κυρίες)
Δημήτρης Κεραμίδας
16 Ιούνη 2022
Copyrite ©️
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου