Ποτέ εγώ στήν πένα μου
δέν έθεσα ελπίδα "
Τήν έχω μόνο συντροφιά
στό νού δροσοσταλίδα ...
Μού υπαγορεύει ή καρδιά
καί γώ δέν τής αρνούμε,
στόν στίχο κάθε συλλαβή
μαζί γιά νά τήν βρούμε *
Κάνει ό ποιητής ευχή
πάντοτε μέ λαχτάρα :
Γλυκούς στίχους ψάχνει νά βρεί
νά'χουν ζεστή λιακάδα ...
Τόν πόνο κάνει στοχασμό
τό δάκρυ του μελάνι ...
Γράφει γράμμα στόν ουρανό
ζητώντας του μιά χάρη.
Άστρο νά στείλει φωτεινό
τόν δρόμο νά φωτίζει
τίς νύχτες με βαρύ καημό
μονάχος σάν γυρίζει "
Μέσα στήν μαύρη μοναξιά
στιχάκια γιά νά πλέξει ...
Ψάχνοντας νά βρεί αγκαλιά
μέσα νά ξεπεζέψει *
Δημήτρης Κεραμίδας 1/8/21
Copyrite 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου