ΣΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΤΗΝ ΛΕΩΦΌΡΟ

 

Βάδιζα μόνος κι έρημος 
μέσα στήν λεωφόρο 
ήτανε αδιέξοδη 
Κι έγραφε δώ τελειώνω  ...

Ούτε δεξία, ούτε ζερβά
διέξοδος καμία  ...
Καί μεσ'την ένοια τού κακού 
προσθέτω κι άλλη μία.

Σέ μία πέτρα κάθησα 
γιά νά σκεφτώ λιγάκι 
στ'αδιέξοδο πού βρέθηκα
να βγάλω μία άκρη :

Όλο σκεφτόμουν κι έλεγα 
μακάρι νά πετούσα  ...
Κι από δώ πού κόλλησα 
τώρα νά ξεκολλούσα  !

Λύση άλλη δέν έβρισκα
καί πρίν ακόμα βρίσω ...
Καλά τό καλοσκέφθηκα
πίσω γιά νά γυρίσω  !

Σηκώθηκα απ'την πέτρα 
πρίν λίγο πού καθόμουν 
ήθελα νάμουνα πουλί  ...

Γιά ώρες τό σκεφτόμουν.

Καί πείρα τήν επιστροφή 
σκυμμένο τό κεφάλι, 
Τά δάκρυα μέ ξύπνησαν 
κρύα στό μαξιλάρι  ....

Ούτε στά όνειρα χαρά 
ζωή δέν θά μού δώσεις ;
Πόσο τό έχεις πιά σκοπό 
κι άλλο νά μέ πληγώσεις; 

Έξω απ'τό παράθυρο 
πουλάκια κελαηδάνε !
Ξέχασα καί τό όνειρο 
τά χείλη μου γελάνε  !

Ζωή μου μέ ένα όνειρο  ...
Δέν μού χαλάς τήν μέρα, 
έχω αγάπη στήν καρδιά 
καί πάω πάρα πέρα  !!!

 Δημητριος Κεραμιδας
Hamilton Ontario Canada 🇨🇦5/12/19
Copyrite ©️