Σέ είδα στόν ύπνο Κωσταντή , χθές αργά τό βράδυ ,
λέει πώς έβγαζες νερό, απ'ονα βαθύ πιγαδι !
Ήρθα κοντά σου φίλε μου, καί σού ζήτησα νά πιώ .
Νά βρέξω τό κεφάλι μου , λίγο γιά νά δροσιστώ !
Κι'ήρθε τότε ό χάροντας ,σού λέει μή μού δώσεις !
Εσύ μαζί του δέχτηκες φιλε μου νά μαλώσεις ....
Σέ πιάνει εκείνος τά μαλλιά, τόν κρατάς τή μέση ,
Τέτοια μεγάλη λεβεντιά δέν έχω δεί Μορφέση ....
Ό χάροντας παραμιλά κι απ'το κακό του βράζει ...
Πάλευες φίλε δυνατά, καί κάτω δέν σέ βάζει!
Σιώνται τά δέντρα , τά βουνά γιατί δε σε νικάει,
Τότε φώναξε δυνατά είσαι τής Μούσας χάρη !
Πρίν καβαλήσει τό άλογο τόν άκουσα νά λεει ...
Κι'απτό κακό του το πολύ, τόν είδα γιά νά κλαίει.
Ψυχή μεγάλη τούς ποιητές σάς έδωσε ή φύση !
Πάντα θά είστε νικητές ,σ'ανατολη καί δύση ...
Κι έφυγε καλπάζοντας, χάθηκε μεσ'τό σκοτάδι !
Καί σύ αναστενάζοντας γύρισες στό πηγάδι ...
Βγάλαμε τότε νερό, φίλε μου γιά νά πιούμε...
Ήρθαν τής νύχτας τά πουλιά γιά νά δροσιστούνε ...
Κεραμίδας Δημήτρης Ιανουαρίου🇨🇦 22/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου