Θέλω σέ δέντρο ν'ανεβω , ψηλά γιά νά φωνάξω ,
Καί τόν ραγιά γιά μιά φορά ακόμα νά χουγιάξω !
Ξύπνα από τό λήθαργο , ακόμα πώς κοιμάσαι ;
Σού πήρανε τόν τόπο σου , άντε π ' αναθεμάσε .
Πώς το αντέχεις πώς μπορείς ; καί δέν λυπάσαι ;
Βάλε φωνή στόν άνεμο , όπου σταθείς καί νάσε .
Καί δείξε αγάπη αληθινή στήν δόλια μας πατρίδα !
Τίς έχουν κόψει τά φτερά , πνίξαν κάθε ελπίδα ..
Καί εσύ στόν ύπνο τόν βαθύ , κρίμα κι αλίμονο σου ,
αυτά τα βλέπει καί γελά ό ύπουλος εχθρός σου .
Εγώ δέν έχω αντοχή , άλλη φωνή νά βγάλω ,
Ούτε καί πού προσπαθώ μυαλό γιά νά σού βάλω !
Βλέπω τόν τόπο χάνεται , τά νιάτα του νά κλαίνε ,
εσύ ακόμα γιά νά δείς ; Ποιοί στά κομμάτια φταίνε ;
Σκέψου σάν Έλληνας σωστός μία φορά μονάχα !
Άν είσαι ένας ανθέλληνας γιά τόν γκρεμό περπάτα .
Αλλιώς σφίξε τά δόντια σου σφίξε καί τήν γροθιά σου ,
Καί σκίσε κάθε μασκαρά πού θά βρεθεί μπροστά σου !
Δημήτριος Κεραμίδας Hamilton Ontario Canada 5--10--2015
